24 dankt un bricht's un sait: Des isch mi Leib (Ranze), der fir äich ge wird; des den zue minem Adenke.
25 Eso nimmt da(er) au d Kelch nohch rem Ässä un sait: Der Kelch isch dr näji(naii) Packt(Abkumme) in minem Bloet; des den, sooft ihr drüs trinke, zue minem Adenke.
26 Denn sooft ihr vu däm Brot ässä un üs däm Kelch trinke, vukindigt ihr d Dod vum Herrn, bis sa(er) kummt.
27 Wer etze unwürdig vum Brot ißt odr üs däm Kelch vum Herrn trinkt, der wird schuldig si am Leib (Ranze) un Bloet vum Herrn.
28 Dr Mensch pref sich aba selbscht, un so ässä na(er) vu däm Brot un trinke üs däm Kelch.