1 Schtrebe nohch dr Lebi (Liebe)! Bemehe äich um de Gabe vum Geischt, am meischte aba um de Gabe vum prophetischen Wort!
2 Denn wer in Zunge schwätzt, der schwätzt nit fir Mensche, sundern fir Gott; denn nemads vuschtoht nen, vielme schwätzt da(er) im Geischt Gheimnisse.
3 Wer aba prophetisch schwätzt, der schwätzt fir Mensche zue d Erbäuig un zum Vumahne un zum Treschte.
4 Wer in Zunge schwätzt, der bäut sich selbscht uf; wer aba prophetisch schwätzt, der bäut d Gmeinde.
5 Ich wot, daß ihr alli in Zunge schwätze kennt; aba noh viel me, daß ihr prophetisch schwätze kennte. Denn wer prophetisch schwätzt, isch greßa als der, der in Zunge schwätzt; s isch denn, er legt`s au üs, dmit d Gmeinde dodurch bäut wird.
6 Etze aba, lebi Breda, wenn i(ich) zue äich käm un schwätzt in Zunge, was dät i(ich) äich nitze, wenn i(ich) nit mit äich schwätzt in Wort dr Offenbarig odr dr s Wisse odr dr Prophetie odr dr d Lehr?
7 Isch's doch au so mit läblose Sache (Dinge), de Tön vu sich gän, s isch ä Flöte odr ä Harfe: wenn sie nit undaschiedliche Tön vu sich gän, we ka ma erkenne, was uf dr Flöte odr uf dr Harfe gschpielt wird?
8 Un wenn de Päpere ä undiitliche Ton git, wer wird sich zum Kampf rischte?
9 So au ihr: wenn ihr in Zunge schwätzt un nit mit diitliche Wort, we ka ma wisse, was gmeint isch? Ihr den in d Wind schwätze.
10 S git so vieli Arte vu Schproche in dr Welt, un nigs isch ohni Schproch.
11 Wenn i(ich) etze de Beditig dr Schproch nit kenn, wir i(ich) de nit vuschtoh, un der schwätzt, der schwätzt, wird mi au nit vuschtoh.
12 So au ihr: den ihr äich bmehe um de Gabe vum Geischt, so trachte dnohch, daß ihr d Gmeinde ufbäue un alli viel hän.
13 Wer eso in Zunge schwätzt, der bät, daß er's au üslege kann.
14 Denn wenn i(ich) in Zunge bäte, so bätet den mi Geischt; aba was i(ich) im Sinn (Gmeht) ha, bliebt ohni Frucht.
15 We soll`s denn etze si? Ich will bäte mit däm Geischt un will au bäte mit däm Vuschtand; i(ich) will Psalme singe mit däm Geischt un will au Psalme singe mit däm Vuschtand.
16 Wenn dü Gott lobsch im Geischt, we soll der, der als einfache Ma däbischtoht, des Amen sage uf di Dankgebät, do na(er) doch nit weiß, was dü saisch?
17 Di Dankgebät mag schen si; aba dr andere wird dodurch nit ufbäut.
18 Ich dank Gott, daß i(ich) me in Zunge schwätz als ihr alli.
19 Aba i(ich) will in dr Gmeinde leba fünf Wort schwätze mit minem Vuschtand, dmit i(ich) au anderi undawies, als zehndusig Wort in Zunge.
20 Lebi (Liebe) Breda, sin nit Kinda, wenn`s ums Vuschtoh goht; sundern sin Kinda, wenn`s um Beses goht; im Vuschtoh aba sin ganz guet.
21 Im Gsetz schtoht gschriebe (Jesaja 28,11.12): "Ich will in andere Zunge un mit andere Lippe schwätze zue däm Volk, un sie wäre mi au so nit härä, sait dr Herr."
22 Drum isch de Zungerede ä Zeiche nit fir di Gläubige, sundern fir di Ungläubige; de prophetische wort aba ä Zeiche nit fir di Ungläubige, sundern fir di Gläubige.
23 Wenn etze di ganz Gmeind a nem Platz zsämmekäme doet un alli schwätze in Zunge, s käme aba Laie odr Ungläubige inä, däte sie nit sage, ihr sin Vuruckt?
24 Wenn sie aba alli prophetisch schwätze un`s käm ä Ungläubige odr Laie inä, der wird vu alle breft un vu alle ibafihrt;
25 was in sinem Herz vuborge isch, wird bekannt, un so wird da(er) aneflege uf si Gsicht(Visasch), Gott abäte (ahimmle) un bekannt mache, daß Gott wirglich unda äich isch.
26 We isch`s denn etze, lebi Breda? wenn ihr zsämmekumme, so het jeda ä Psalm, eina het ä Lehr, eina het ä Offenbarig, eina het ä Zungerede, eina het ä Üslegig. Len alles gschähe fir d Erbäuig!
27 Wenn jemads in Zunge schwätzt, so sin`s zwei odr hechschtens dräi, un eina nohch rem andere; un eina lege`s üs.
28 Isch aba kei Üslega do, so schweige si in dr Gmeinde un schwätze fir sich selba un fir Gott.
29 Au vu d Prophete len zwei odr dräi schwätze, un di andere len doriba urteilen.
30 Wenn aba nem andere, der däbisitzt, ä Offenbarig zdeil wird, so soll dr erschte schtill si.
31 Ihr kennt alli prophetisch schwätze, doch eina nohch rem andere, dmit alli lerne un alli ermahnt wäre.
32 De Geischta dr Prophete sin d Prophete folgsam.
33 Denn Gott isch nit ä Gott dr Unordnig, sundern vum Friede.
34 D Wieba solle schtill si in dr Gmeindevusammlig; denn s isch ne nit gschtattet z schwätze, sundern sie solle sich undaordne, we au des Gsetz sait.
35 Wen sie aba ebis lerne, so solle sie dheim ihri Männa froge. S schtoht dr Wieba schlecht a, in dr Gmeinde z schwätze.
36 Odr isch des Wort Gottes vu äich üsgange? Odr isch's ällei zue äich kumme?
37 Wenn eina meint, er isch ä Prophet odr vum Geischt erfillt, der erkennt, daßes vum Herrn Gebote isch, was i(ich) äich schrieb.
38 Wer aba des nit aerkennet, der wird au nit akennt.
39 Drum, lebi Breda, bmehe äich um des prophetische Wort un wehrt nit dr Zungerede.
40 Len aba alles ehrbar un ordentlich zögoh.