12 Mir aba hän nit gregt d Geischt dr Welt, sundern d Geischt üs Gott, daß ma(mir) wisse kenne, was uns(us) vu Gott gschenkt isch.
13 Un dvu schwätze ma(mir) au nit mit Wort, we sie menschlichi Wisheit lehre ka, sundern mit Wort, de dr Geischt lehrt, un dite geischtlichi Sache fir geischtlichi Mensche.
14 D normale(natürliche) Mensch aba vunimmt nigs vum Geischt Gottes; s isch nem ä Dümmi, un na(er) ka s nit erkenne; denn s mueß geischtlich beurdeilt wäre.