1 Dofir halte uns(us) alli: fir Diena Chrischti un Hushalta iba Gottes Gheimniss.
2 Etze fordert ma nimi vu d Hushalta, als daß sie fir treu gfunde wäre.
3 Mir aba isch's ä Gringes(Kleines), daß i(ich) vu äich grichtet wäre odr vu nem menschliche Gricht; au richt i(ich) mi selbscht nit.
4 Ich bi ma(mir) zwar nigs bwußt, aba drin bi i(ich) nit grecht bfunde; dr Herr isch's aba, der mi richtet.
5 Drum richte nit vor dr Ziit, bis dr Herr kummt, der au ans Lecht bringe wird, was im Finschtere vuborge isch, un wird des Trachte vu d Herze bekannt mache. Dann(Dnoh) wird nem jede vu Gott si Lob zdeil wäre.
6 Des aba, lebi Breda, ha i(ich) im Blick uf mich selba un Apollos gsait um äich, dmit ihr an uns(us) lerne, was ses heißt: Nit iba des üsä, was gschriebe schtoht!, dmit sich keina gege d andere ufblost.
7 Denn wer git dir ä Vordeil? Was hesch dü, des dü nit gregt hesch? Wenn dü s aba gregt hesch, was rehmsch dü dich dann(dnoh), als hättesch dü s nit gregt?
8 Ihr sin scho satt wore? Ihr sin scho rich wore? Ihr herrscht ohni uns(us)? Jo, wot Gott, ihr würdet scho herrsche, dmit au ma(mir) mit äich herrsche kennte!
9 Denn i(ich) mein, Gott het uns(us) Aposchtel als de Allagringschte higschtellt, we zum Dod Vuurdeilti. Denn ma(mir) sin ä Schauschpiel wore dr Welt un d Engel un d Mensche.
10 Mir sin Narre um Chrischti wille, ihr aba sin schlau in Chrischtus; mir schwach, ihr aba schtark; ihr herrlich, mir aba vuachtet.
11 Bis uf de Schtund liede ma(mir) Hunga un Durscht un Nackedei (Blöße) un wäre gschla un hän kei feschtes Dheim
12 un mehä uns(us) ab mit unsra Händ(Pfode) Arbet. Ma schmäht uns(us), so segne ma(mir); ma vufolgt uns(us), so ertrage(dulde) ma(mir)'s,
13 ma vuläschtert uns(us), so schwätze ma(mir) fründlig. Mir sin wore we dr Abschum dr Mensche, jedamas Kähricht, bis hiit.
14 Nit um äich z bschäme, schrieb i(ich) des; sundern i(ich) vumahn äich als mini lebi Kinda.
15 Denn wenn ihr au zehndusig Ufbasser hättet in Chrischtus, so hän ihr doch nit vieli Vädare; denn i(ich) ha äich ziigt (zeugt) in Chrischtus Jesus durchs Evangelium.
16 Drum vumahn i(ich) äich: Folge minem Baischpiel!
17 Üs demselbe Grund ha i(ich) Timotheus zue äich gschickt, der mi liebe un treue Bue isch in däm Herrn, dmit da(er) äich erinneret an mini Wiesunge in Chrischtus Jesus, we i(ich) sie iba all in alle Gmeinde lehr.
18 S hän sich ä baar ufbläht, als würd i(ich) nit zue äich kumme.
19 Ich wir aba, wenn dr Herr will, recht bald zue äich kumme un nit de Wort dr Ufblosene kennelerne, sundern ihri Kraft.
20 Denn des Rich Gottes schtoht nit in Wort, sundern in Kraft.
21 Was wen ihr? Soll i(ich) mit däm Stock zue äich kumme odr mit Lebi (Liebe) un sanftmetigem Geischt?