1 Denn ihr wiße selba, lebi(liebe) Breda, we ma(mir) Igang gfunde hän bi äich: S war nit vugeblich;
2 denn obwohl ma(mir) zvor in Philippi glitte hän un gschla worde ware, we ihr wißt, finde ma(mir) trozdem in unsam Gott d Muet, bi äich des Evangelium Gottes z sage unda viel Kampf.
3 Denn unsa Vumahne kummt nit üs betrigarischem odr schlechtem Sinn (Gmeht), noh mit Lischt,
4 sundern wel Gott uns(us) fir wert gachtet het, uns(us) des Evangelium azvuträue, drum schwätze ma(mir), nit, als wen ma(mir) d Mensche gfalle, sundern Gott, der unsari Herze preft.
5 Denn ma(mir) sin neh mit Schleimigem Gschwätz umgange, we ihr wißt, noh mit vuschteckta Habsucht - Gott isch Ziige -;
6 ma(mir) hän au nit Ehri gsuecht bi d Lit, nit bi äich noh bi andere
7 - obwohl ma(mir) unsa Gwicht als Chrischti Aposchtel hät insetze kenne -, sundern ma(mir) sin unda äich metterlich gsi: We ä Muetter ihri Kinda vusorgt,
8 so hän ma(mir) Herzenslust a äich ka un ware offe, äich nit ällei am Evangelium Gottes teil z lo, sundern au a unsam Läbä; denn ma(mir) hän äich leb(lieb) gwunne.
9 Ihr erinnere äich doch, lebi Breda, a unsri Arbet un unsri Meh; Dag un Nacht hän ma(mir) gschafft, um nemads unda äich z Lascht z flege, un predige unda äich des Evangelium Gottes.
10 Ihr un Gott sin Ziige, we heilig un Grecht un untadelig ma(mir) bi äich, d Gläubige, gsi sin.
11 Denn ihr wißt, daß ma(mir), we ä Vada (Babbe) sini Kinda, jede vu äich
12 vumahnt un treschtet un bschwore hän, äira Läbä guet vor Gott z fihre, der äich bruefe het zue sinem Rich un zue sinere Herrlichkeit.
13 Un drum danke ma(mir) au Gott ohni Undaloß dfir, daß ihr des Wort dr gettliche Predigt, des ihr vu uns(us) gregt hän, nit als Menschewort ufgnumme hän, sundern als des, was ses in Wohret isch, als Gottes Wort, des in äich wirkt, de ihr glaube.
14 Denn, lebi Breda, ihr sin d Gmeinde Gottes in Judäa nohchgange, de in Chrischtus Jesus sin; denn ihr hän desselbe glitte vu äire Landslit, was säli vu d Jude glitte hän.
15 De hän d Herrn Jesus umbrocht un d Prophete un hän uns(us) vufolgt un gfalle Gott nit un sin alle Mensche ä feind.
16 Un um des Maß ihra Sinde allwäg vollzumache, wehre sie uns(us), d Heide z predige zue ihrem Heil. Aba dr Zorn (Wuet) Gottes isch scho in vollem Maß iba sie kumme.
17 Mir aba, lebi Breda, nohchdem ma(mir) ä Wieli vu äich gschiede ware - vu Agsicht a, nit im Herze -, hän ma(mir) uns(us) um so me bmeht, äich vu Agsicht a z säh, mit großem Vulange.
18 Drum wen ma(mir) zue äich kumme, i(ich), Paulus, eimol un nohmol, doch dr Sadan het uns(us) ghindat.
19 Denn wer isch unsri Hoffnig odr Fräid(Freud) odr unsa Röhmeskranz - sin nit au ihr`s vor unsam Herrn Jesus, wenn na(er) kummt?
20 Ihr sin jo unsri Ehri un Fräid(Freud).