1 Vu d Ziit un Schtund aba, lebi Breda, ischs nit nedig, äich zue schriebe;
2 denn ihr selbscht wißt genau, daß dr Dag vum Herrn kumme wird we ä Deb in dr Nacht.
3 Wenn sie sage wäre: S isch Friede, s het keini Gfahr -, dann(dnoh) wird sie des End schnell ibafalle we de Wehe ä schwangares Wieb, un sie wäre nit fliehe kenne.