3 Ihr sollt vor ällei wisse, daß in d letschte Däg Spötta (Motza) kumme wäre, de ihr Schpott tribä, ihra eigene Luscht nochgehn
4 un sage: Wo bliebe de Vuheißig vu sinem Kumme? Denn nohchdem d Vädare igschlofe (gschtorbe) sin, bliebt alles, wes vu Afang a dr Schöpfig gsi isch.
5 Denn sie wen nigs dvu wisse, daß dr Himmel vorziite au war, dzue d Erde, de üs Wassa un durch Wassa Bschtande het durch Gottes Wort;
6 trozdem wird dertmols d Welt dodurch in dr Sintflut vunichtet.
7 So wäre au dr Himmel, der etzed isch, un d Erde durch desselbe Wort ufghebt fir des Fiir, ufbwahrt fir d Dag vum Gricht un d Vudammnis vu d gottlose Lit.