1 S kummt aba d Aposchtel un Breda in Judäa zue Ohre, daß au d Heide Gottes Wort agnumme hän.
2 Un als Petrus nufkumme isch nohch Jerusalem, schtritte de gläubig gwordene Jude mit nem
3 un sage: Dü bisch zue Männa gange, de nit Jude sin, un hesch mit ne gässä!
4 Petrus aba fangt a un vuzehlt`s ne dr Reihe nohch un sait:
5 Ich war in dr Schtadt Joppe im Gebet un grot in Vuzickig(Wahn) un hab ä Erschinig; i(ich) sieh ebis we ä großes lienernes Duech rabkumme, an vier Zipfel nabglo vum Himmel; des kummt bis zue ma(mir).
6 Als i(ich) nilueg, sieh i(ich) vierfeßigi Tiere dr Erde un wildi Tiere un kriechendi Tiere un Vegel vum Himmel.
7 Ich ha aba au ä Schtimm ghärt, de sait zue ma(mir): Schtand uf, Petrus, schlacht un iß!
8 Ich aba sag: Oh nei, Herr; denn s isch ne ebis Vubotenes odr Dreckiges in mi Mul (Gosch) kumme.
9 Aba de Schtimm git zantwort zum zweite Mol vum Himmel: Was Gott sufa gmacht het, des nenn dü nit vubote.
10 Des isch aba draimol bassiert; un alles wird wieda gen Himmel nufzoge.
11 Un lueg, uf eimol sin dräi Männa vor rem Hus gschtande, in däm ma(mir) ware, vu Cäsarea zue ma(mir) gschickt.
12 Dr Geischt aba sait zue ma(mir), i(ich) soll mit ne go un nit zwiefle. S kumme aba mit ma(mir) au de sechs Breda, un ma(mir) gehn in des Hus vum Ma.
13 Der vuzehlt uns(us), we na(er) d Engel in sinem Hus gsähne het, der zue nem gsait het: Send Männa nohch Joppe un loß hole Simon, mit däm Bainame Petrus;
14 der wird dir de Botschaft sage, durch de dü selig wirsch un di ganzes Hus.
15 Als i(ich) aba afang z schwätze, flegt dr heilige Geischt uf sie ebeso we am Afang uf uns(us).
16 Do ha i(ich) an des Wort vum Herrn denkt, als er gsait het: Johannes het mit Wassa dauft; ihr aba sollt mit däm heilige Geischt dauft wäre.
17 Wenn etze Gott ne di glichi Gabe ge het we au uns(us), de ma(mir) zum Glaube kumme sin an d Herrn Jesus Chrischtus: wer war i(ich), daß i(ich) Gott wehre ka?
18 Als sie des ghärt hän, schwiege sie schtill un lobe Gott un sage: So het Gott au d Heide de Umkehr ge, de zum Läbä fihrt!
19 De aba vudeilt ware wägä dr Vufolgig, de sich wägä Stephanus erge het, gehn bis nohch Phönizien un Zypern un Antiochia un vukindigte des Wort nemads als ällei d Jude.
20 S ware aba ä baar unda ne, Männa üs Zypern un Kyrene, de kumme nohch Antiochia un schwätze au zue d Grieche un predige des Evangelium vum Herrn Jesus.
21 Un de Hand vum Herrn war mit tene(ne), un ä großi Zahl wird gläubig un umkehrt sich zum Herrn.
22 S kummt aba de Kunde dvu dr Gmeinde vu Jerusalem z Ohre; un sie schickte Barnabas, daß sa(er) nohch Antiochia goht.
23 Als der dert hikumme war un de Gnade Gottes sieht, wird da(er) froh un vumahnt sie alli, mit feschtem Herz am Herrn z bliebe;
24 denn na(er) war ä bwährte Ma, voll heiligem Geischt un Glaube. Un viel Volk wird fir d Herrn gwunne.
25 Barnabas aba zeht üs nohch Tarsus, Saulus z sueche.
26 Un als er nen findet, bringt da(er) nen nohch Antiochia. Un sie bliebe ä ganzes Johr bi dr Gmeinde un lehrte vieli. In Antiochia wäre de Jinger zerscht Chrischte gnennt.
27 In däne Däg kumme Prophete vu Jerusalem nohch Antiochia.
28 Un eina vu nene mit Name Agabus kunnt uf un het durch d Geischt ä großi Hungasnot vorus gsait, de iba d ganze Erdkreis kumme soll; des isch unda däm Kaisa Klaudius bassiert.
29 Aba unda d Jinger bschloße das jeda, nohch sinem Vumege d Breda, de in Judäa husse, ä Gabe z schicke.
30 Des hän sie au gmacht un schicke sie zue d Älteschte durch Barnabas un Saulus.