1 Un als ma(mir) grettet ware, hän ma(mir) erfahre, daß de Insel Malta heißt.
2 D Lit aba erwiese uns(us) großi Hilf, zinde ä Fiir a un nähmä uns(us) alli uf wägä dem Rägä, der iba uns(us) kumme war, un wäls Kalt war.
3 Als etze Paulus ä Hufä Räisig(Schteckli) zsämmerafft un uf`s Fiir legt, fahrt wägä dr Hitz ä Schlange üsä un biß sich an sinere Hand fescht.
4 Als aba de Lit des Tier an sinere Hand hänge sähn, sage sie undaänanda: Der Mensch mueß ä Mörda si, den d Göttin vu d Rache nit läbä losst, obwohl la däm Meer vudwischt isch.
5 Er aba schlenkert des Tier ins Fiir, un s widerfahrt nem nigs Schlechtes.
6 De aba warte, daß sa(er) aschwelle odr pletzlig dot umflege wird. Als sie etze lang gwartet hän un sähn, daß nem nigs Schlimmes bassiert, ändere sie ihri Meinig un sage: Er isch ä Gott.
7 In der Gegend het dr agsähenschte Ma dr Insel, mit Name Publius, Lända der nimmt uns(us) uf un beherbergt uns(us) dräi Däg lang fründlig.
8 S isch bassiert aba, daß dr Vada (Babbe) vum Publius am Feba un a d Ruhr im Bett liet. Zue däm goht Paulus inä un bätet un legt d Händ(Pfode) uf nen un macht nen gsund
9 Als des gschähe war, kumme au di andere Kranke vu d Insel her un len sich gsund mache.
10 Un sie erwiese uns(us) großi Ehri; un als ma(mir) abfahre, gän sie uns(us) mit, was ma(mir) nedig hän.
11 Nohch dräi Monet aba fahre ma(mir) ab mit nem Schiff üs Alexandria, des bi dr Insel ibawintert het un des Zeiche dr Zwillinge fihrt.
12 Un als ma(mir) nohch Syrakus kumme, bliebe ma(mir) dräi Däg do.
13 Vu do fahre ma(mir) d Schtrand entlang un kumme nohch Rhegion; un do am nägschte Dag dr Südwind blosst, kumme ma(mir) in zwei Däg nohch Puteoli.
14 Dert finde ma(mir) Breda un wäre vu nene gfrogt, siebä Däg do z bliebe. Un so kumme ma(mir) nohch Rom.
15 Dert hän de Breda vu uns(us) ghärt un kumme uns(us) entgegä bis Forum Appii un Tres-Tabernae. Als Paulus sie sieht, dankt er Gott un gwinnt Zuevasicht.
16 Als ma(mir) etze nohch Rom inekume, wird däm Paulus recht ge, fir sich ällei z huse mit däm Soldat, der nen bwacht.
17 S isch bassiert aba nohch dräi Däg, daß Paulus de Agsähene vu d Jude bi sich zsämmereft. Als sie zsämmekumme ware, sait da(er) zue nene: Ihr Männa, lebi Breda, i(ich) ha nigs doe gege unsa Volk un de Ordnige vu d Vädare un bi doch als Gfangene üs Jerusalem ibaantwortet in de Händ(Pfode) vu d Röma.
18 De wen mi losge, nohchdem sie mi vuhert hän, wel nigs gege mi vorliet, des d Dod vudent hät.
19 Do aba d Jude ufgmuckt hän, war i(ich) gnetigt, mich uf d Kaisa z bruefe, nit als hät i(ich) mi Volk wägä ebis z vuklage.
20 Üs däm Grund ha i(ich) drum gfrogt, daß i(ich) äich äh un zue äich schwätze kennt; denn um dr Hoffnig Israels wille schleipf i(ich) de Kette.
21 Sie aba sage zue nem: Mir hän dinetwege kei Bref üs Judäa gregt noh isch ä Brueda kumme, der iba dich ebis Schlechtes brichtet odr gsait het.
22 Doch wen ma(mir) vu dir härä, was dü denksch; denn vu der Sekte isch uns(us) bekannt, daß ihr an älle Ende dägege gschwätzt wird.
23 Un als sie nem ä Dag bschtimmt hän, kumme vieli zue nem in de Herberge. Do erklärt un beziigt er ne des Rich Gottes un predigt ne vu Jesus üs däm Gsetz vum Moses un üs d Prophete vu freh Morgen`s bis zum Obend.
24 Di eine schtimme däm zue, was sa(er) gsait het, di andere aba glaube nit.
25 Sie ware aba undaänanda ueis un gehn wäg, als Paulus des eine Wort gsait het: Mit Recht het dr heilige Geischt durch d Prophet Jesaja zue äire Vädere gsait (Jesaja 6,9.10): "
26 Gang hi zue däm Volk un sag: Mit d Ohre den ihr's härä un nit vuschtoh; un mit d Auge den ihr's aluege un nit erkenne.
27 Denn des Herz vum Volk isch vuschtockt, un ihri Ohre härä schwer, un ihri Auge sin zue, dmit sie nit etwa mit d Auge sähn un mit d Ohre härä un mit däm Herz vuschtehn un sich umkähre, un i(ich) ne hilf."
28
29 So isch`s äich kundgmacht, daß d Heide des Heil Gottes gschickt isch; un sie wäre`s härä.
30 Paulus aba bliebt zwei volli Johr in sinere eigene Wohnig un nimmt alli uf, de zue nem kumme,
31 predigt des Rich Gottes un lehrt vum Herrn Jesus Chrischtus mit alla Fraimuet unghindert.