12 Eso, mini Liebe, - we ihr alliziit hörig gsi sin, nit ällei wenn i(ich) do war, sundern etzed noh viel me wo i(ich) wäg bin, - schaffet, daß sa selig sin, mit Angscht un Zittere.
13 Denn Gott isch's, der in äich wirkt beides, des das sas Wen un des Vollbringe, nohch sinem Wohlgfalle.
14 Den alles ohni Motze un ohni Zwiefel,
15 dmit ihr ohni Tadel un erlich sin, Gottes Kinda, ohni Fehla midde unda nem vudorbene un vukehrte Gschlecht, unda däm ihr schiene als Lechta in dr Welt,
16 dodurch daß sa feschthalte am Wort vum Läbä, ma(mir) zum Ruehm a däm Dag Chrischti, so daß i(ich) nit vugeblich glaufe bi noh vugeblich gschafft ha.