21 Als Jesus des gsait het, wird da trurig im Geischt un beziigt un sait: Gwiß, gwiß, i(ich) sag äich: Eina unda äich wird mi vurote.
22 Do sähn sich d Jinger undaänanda a, un s wird ne bang, vu wäm ma(er) wohl schwätzt.
23 S war aba eina unda sine Jinger, den Jesus leb(lieb) het, der liet bi Disch an dr Bruscht Jesus.
24 Däm winkt Simon Petrus, daß sa froge soll, wers wär, vum däm ma schwätzt.
25 Do liet da sich a d Bruscht Jesus un het nen gfrogt: Herr, wer isch's?
26 Jesus git zantwort: Der isch's, däm i(ich) ä schtuck Brot dunk un gib. Un na nimmt ä schtuck, dunkts un gits däm Judas, däm Bue vum Simon Iskariot.
27 Un als sa des Schtuck nimmt, fahrt dr Sadan in nen. Do sait Jesus zue nem: Was dü doesch, des doe bald!
28 Aba nemads am Disch het gwißt, wozue na des gsait het.
29 Ä baar meine, wel Judas d Geldbiidel het, sait Jesus zue nem: Kaufe, was ma fir s Fescht nedig hän!, odr daß sa d Arme ebis ge soll.
30 Als sa etze d Bisse gnumme het, goht da drno üsä. Un s war Nacht.