46 Un Jesus kummt abamols nohch Kana in Galiläa, wo na(er) des Wassa zue Wi gmacht het. Un s war ä Ma im Denscht vum Kenig; däm si Bue liet krank in Kapernaum.
47 Wo der ghärt het, daß Jesus üs Judäa nohch Galiläa kummt, goht da hi zue nem un bittet nen, rabzkumme un sinem Bue zue helfe; denn na war dodkrank.
48 Un Jesus sait zue nem: Wenn ihr nit Zeiche un Wunda sähn, so glaube na nit.
49 Dr Ma sait zue nem: Herr, kumm rab, bvor mi Kind schtirbt!
50 Jesus sait zue nem: Gang hi, di Bue läbt! Der Ma glaubt däm Wort, des Jesus zue nem gsait het, un goht hi.
51 Un während er nabgoht, träffe nen sini Knecht un sage: Di Kind läbt.
52 Do frogt er si nohch d Schtund, in ders bessa mit nem wore war. Un sie antworte nem: Geschtern um di siebti Schtund het nen des Feba vuloße.
53 Do het d Vada (Babbe) gmerkt, daß ses de Schtund war, in däre Jesus zue nem gsait het: Di Bue läbt. Un na(er) het glaubt mit sinem ganze Hus.
54 Des isch etze des zweite Zeiche, des Jesus doe het, als sa(er) üs Judäa nohch Galiläa kumme isch.