57 We mi d lebändige Vada (Babbe) gschickt het un i(ich) läb um mi Vada (Babbe) wille, so wird au, wer mi ißt, läbä wägä ma(mir).
58 Des isch des Brot, des vum Himmel kumme isch. S isch nit we bi d Vädere, de gässä hän un gschtorbe sin. Wer des Brot ißt, der wird läbä in Ewigkeit.