1 Dnohch zeht Jesus umä in Galiläa; denn na(er) wot nit in Judäa umherzehe, wel nem d Jude noh rem Läbä vulange.
2 S war aba nooch des Laubhittefescht vu d Jude.
3 Do sage sini Breda zue nem: Mach di uf vu do un gang nohch Judäa, dmit au dini Jinger de Sache (Werke) sähn, de dü doesch.
4 Nemad doet ebis im Vuborgene un will doch vor ällei ebis gelte. Willsch dü des, so zeig di vor d Welt.
5 Denn au sini Breda glaubte nit a nen.
6 Do sait Jesus zue nene: Mini Ziit isch noh nit do, äiri Ziit isch allewäg do.
7 D Welt ka äich nit hass. Mich aba haßt sie, denn i(ich) beziig vu ihr, daß ihri Sache (Werke) bes sin.
8 Gehn ihr nuf zum Fescht! Ich will nit nufgoh zue däm Fescht, denn mi Ziit isch noh nit do.
9 Des het da gsait un bliebt in Galiläa.
10 Als aba sini Breda nufgange ware zum Fescht, do goht au er nuf, nit vor ällei, sundern heimlich.
11 Do suechte nen d Jude uf fem Fescht un froge: Wo isch scha?
12 Un s war ä großes Gemurmel (Tuschelei) iba nen im Volk. Ä baar sage: Er isch guet; anderi aba sage: Nei, sundern na(er) vufihrt s Volk (d Lit).
13 Nemad aba schwätzt vor d Lit (offe) iba nen üs Angscht vor d Jude.
14 Aba midde im Fescht goht Jesus nuf in d Tempel un lehrt.
15 Un d Jude vuwundrete sich un sage: We ka der de Schrift vuschtoh, wenn na(er)`s doch nit gelernt het?
16 Jesus git ne zantwort un sait: Mini Lehr isch nit vu ma(mir), sundern vu däm, der mi gschickt het.
17 Wenn jemads däm si Wille doe will, wird da(er) merke, ob de Lehr vu Gott isch odr ob i(ich) vu ma(mir) selbscht üs schwätz.
18 Wer vu sich selbscht üs schwätzt, der suecht sini eigene Ehri; wer aba de Ehri vu däm suecht, der nen gschickt het, der isch wohr, un keini Ungrechtigkeit isch in nem.
19 Het äich nit Moses des Gsetz ge? Un nemads unda äich doet`s Gsetz. Wurum sueche ihr mi umzbringe?
20 D Lit gän zantwort: Dü bisch bsesse; wer suecht di umzbringe?
21 Jesus git zantwort un sait zue nene: Ä einzigi Sach ha i(ich) doe, un s wundert äich alli.
22 Moses het äich doch de Bschniedig ge - nit daß sie vu Moses kummt, sundern vu d Vädere -, un ihr bschniedet d Mensche au am Sabbat.
23 Wenn etze ä Mensch am Sabbat de Bschniedig gregt, dmit nit s Gsetz vum Moses broche wär, was zirne ihr dann(dnoh) ma(mir), wel i(ich) am Sabbat d ganze Mensch gsund gmacht ha?
24 Richte nit nohch däm, was vor Aug isch, sundern richte Grecht.
25 Do sage ä baar üs Jerusalem: Isch des nit der, den sie umzbringe sueche?
26 Un lueg, er schwätzt fräi un vor ällei, un sie sage nem nigs. Hän unseri Obere etze gmerkt, daß sa(er) dr Chrischtus isch?
27 Doch ma(mir) wisse, woher der isch; wenn aba d Chrischtus kumme wird, so wird nemads wisse, woher er isch.
28 Do reft Jesus, der im Tempel glehrt het: Ihr kenne mich alli un wißt, wuher i(ich) bi. Aba nit vu ma(mir) selba üs bi i(ich) kumme, sundern s isch ä Echte (Wore), der mi gschickt het, den na nit kennt.
29 Ich aba kenn nen; denn i(ich) bi vu nem, un na(er) het mi gschickt.
30 Do sueche sie nen z packe (fange); aba nemads legt Hand a nen, denn sini Schtund war noh nit do.
31 Aba vieli üs sem Volk glaube a nen un sage: Wenn d Chrischtus kumme wird, wird da(er) etwa me Zeiche doe, als der doe het?
32 Un`s kummt d Pharisäer z Ohre, daß im Volk des Gemurmel (Getuschle) iba nen war. Do schickte d Hohenpriester un Pharisäer Knecht üs, de nen packe (fange) solle.
33 Do sait Jesus zue nene: Ich bi nohch ä kleini Ziit bi äich, un dann(dnoh) gang i(ich) hi zue däm, der mi gschickt het.
34 Ihr den mi sueche un nit find; un wo i(ich) bi, kenne na nit hikumme.
35 Do sage d Jude undaänanda: Wo will la higo, daß ma(mir) nen nit find kennte? Will er zue däne go, de in d Zrstreuig unda d Grieche huse, un d Grieche lehre?
36 Was isch des fir ä Wort, des sa(er) uns(us) sait: Ihr den mi sueche un nit find; un wo i(ich) bi, do kenne na nit hikumme ?
37 Aba am letschte Dag vum Fescht, der d hechschte war, kunnt Jesus uf un reft: (d) Wer do durschtig isch, der kummt zue ma(mir) un trinkt!
38 Wer a mi glaubt, we d Schrift sait, vu däm sinem Leib (Ranze) wäre großi Bäch vu lebändigem Wassa fleße.
39 Des het da gsait aba vum Geischt, den de gregä solle, de a nen glaube; denn dr Geischt war noh nit do; denn Jesus war noh nit vuherrlicht.
40 Ä baar etze üs sem Volk, de de Wort ghärt hän, sage: Des isch d Prophet.
41 Anderi sage: Er isch dr Chrischtus. Wieder anderi sage: Soll dr Chrischtus üs Galiläa kumme?
42 Sait nit d Schrift: üs sem Gschlecht David un üs sem Dorf Bethlehem, wo David war, soll dr Chrischtus kumme?
43 So isch sinetwägä Zwitracht in´s Volk kumme.
44 S wen aba ä baar nen packe (fange); aba nemads legt Hand a nen.
45 D Knecht kumme zue d Hohenpriester un Pharisäer; un de froge sie: Wurum hän ihr nen nit brocht?
46 D Knecht sage: Nohch ne het ä Mensch so gschwätzt we der.
47 Do antworte ne de Pharisäer: Hän ihr äich au vufihre losse?
48 Glaubt denn eina vu d Obere odr Pharisäer a nen?
49 Nur de Lit den's, de nigs vum Gsetz wißet; vufluecht isch`s.
50 Nikodemus sait zue nene , der schomol zue nem kumme war un der eina vu nene war:
51 Richtet denn unsa Gsetz ä Mensch, bvor ma nen vuhert het, was sa(er) doe het?
52 Sie antworte un sage zue nem: Bisch dü au ä Galiläer? Forsch un lueg: Üs Galiläa schtoht kei Prophet uf.
53 Un jeda goht heim.