1 Jesus aba goht zum Elberg.
2 Un frehmorgens kummt da wieda in d Tempel, un alles Volk kummt zue nem, un na(er) het sich anekockt un lehrt sie.
3 Aba d Schriftglehrti un Pharisäer bringe ä Wieb zue nem, de bim Ehebruch packt wore isch, un schtelle sie in d Middi
4 un sage zue nem: Meischta, des Wieb isch uf frischa Tat bim Ehebruch packt wore.
5 Moses aba het uns(us) im Gsetz bpfohle, solchi Wieba z schteinige. Was saisch dü?
6 Des sage sie aba, um ne z vusueche, dmit sie nen vuklage kennte. Aba Jesus buckt sich un schribt mit däm Finga uf d Bode.
7 Als sie etze wieda mache, nen z froge, schtoht da uf un sait zue nene: Wer unda äich ohni Sinde isch, der werf d erschte Schtei (Wackes) uf sie.
8 Un na(er) buckt sich wieda un schribt uf d Bode.
9 Als sie aba des ghärt hän, gehn sie wäg, eina nohch rem andere, di Älteschte zerscht; un Jesus bliebt ällei mit däm Wieb, de in d Middi schtoht.
10 Jesus aba schtoht uf un het sie gfrogt: Wo sin sie, Wieb? Het di nemads vudammt?
11 Sie git zantwort: Nemads, Herr. Un Jesus sait: So vudamm i(ich) di au nit; gang hi un sindige etze nimi.