1 Un na(er) goht nohch Jericho inä un zeht durch.
2 Un lueg, do war ä Ma mit Name Zachäuns(us), der war ä Oberschte vu d Zöllna un war rich.
3 Un na(er) wot, Jesus gern aluege, wer ra wär, un ka s nit wägä d Lit; denn er war klei vu Gschtalt.
4 Un na(er) lauft vorus un schtiegt uf ä Mulbeerbaum, um nen z säh; denn dert soll er durchkumme.
5 Un als Jesus an de Schtell kummt, luegt da ufe un sait zue nem: Zachäuns(us), schtieg schnell rab; denn i(ich) mueß hiit in dinem Hus ikehre.
6 Un na(er) schtiegt schnell rab un nimmt nen uf mit Fräid(Freud).
7 Als sie des sähn, hän sie alli gschtängert un gsait: Bi nem Sinda isch er ikehrt.
8 Zachäuns(us) aba kunnt vor d Herr un sait: Lueg, Herr, d Hälfti vu minem Hab un Guet gib i(ich) d Arme, un wenn i(ich) eina bschiese ha, so gib i(ich) s vierfach zruck.
9 Jesus aba sait zue nem: Hiit isch däm Hus Heil widafahre, denn au er isch Abrahams Bue.
10 Denn dr Menschebue isch kumme, zum sueche un selig z machen, was vulore isch.
11 Als sie etze zueghert hä, sait da(er) ä witares Glichnis; denn er war nooch bi Jerusalem, un sie meine, s Rich Gottes dät gli druf bekannt wäre.
12 Un na(er) sait: Ä Firscht zeht in ä fernes Land, um ä Kenigrich z gregä un dann(dnoh) zruckzku.
13 Der losst zehn vu sinene Knecht röfä un git tene zehn Pfund un sait zue nene: Handle (Feilsche) dmit, bis i(ich) wiedakumm!
14 Sini Birga aba ware nem bess un schickte ä Gsandtschaft hinda nem her un len sage: Mir wen nit, daß der iba uns(us) herrscht.
15 Un s isch bassiert, als er wiedakummt, nochdem er des Kenigrich gregt het, do losst da de Knecht röfä, däne er des Geld ge het, um z häre, was jeda gfeilscht het.
16 Do kunnt d erschte dzue un sait: Herr, di Pfund het zehn Pfund ibrocht.
17 Un na(er) sait zue nem: Recht so, dü tichtige Knecht; wel dü im Kleinschte treu gsi bisch, sollsch dü Macht ha iba zehn Schtädt.
18 D zweite kummt au un sait: Herr, di Pfund het fünf Pfund ibrocht.
19 Zue däm sait da(er) au: Un dü sollsch iba fünf Schtädt si.
20 Un dr dritte kummt un sait: Herr, lueg, do isch di Pfund, des i(ich) in ä Duech vuwahrt ha;
21 denn i(ich) ha mi gfirchtet vor dir, wel dü ä härte Ma bisch; dü nimmsch, was dü nit aglegt hesch, un erntesch, was dü nit gsajt hesch.
22 Er sait zue nem: Mit dinem eigene Wort richte i(ich) di, dü bese Knecht. Dü hesch gwißt, daß i(ich) ä härte Ma bi, nimm, was i(ich) nit aglegt ha, un ernt, was i(ich) nit gsajt ha:
23 wurum hesch dü dann(dnoh) mi Geld nit zue d Bank brocht? Un wenn i(ich) zruchkumme wär, hät ich's mit Zinse igfordert.
24 Un na(er) sait zue däne, de däbischtehn: Nähme des Pfund vu nem un gän's däm, der de zehn Pfund het.
25 Un sie sage zue nem: Herr, er het doch scho zehn Pfund.
26 Ich sag äich aba: Wer do het, däm wird ge wäre; vum däm aba, der nit het, wird au des gnumme wäre, was sa het.
27 Doch de mini Gegna(Feinde), de nit wen, daß i(ich) ihr Kenig wäre, hole sie her un macht sie vor ma(mir) ane.
28 Un als er des gsait het, goht da(er) vora un zeht nuf nohch Jerusalem.
29 Un s isch bassiert, als er nohch vu Betfage un Betanien a d Berg kummt, dr Elberg heißt, do schickt da(er) zwei Jinger
30 un sait: Gehn hi in des Dorf (Kaff), des vor uns(us) liet. Un wenn na rikumme, den na ä Esili abunde find, uf däm noh ne ä Mensch gsässä het; bindet s los un hole's her!
31 Un wenn äich jemads froge doet: Wurum bindet ihr s los?, dann(dnoh) sage na: Dr Herr bruuch`s.
32 Un de na(er) gschickt het, gehn hi un find's, we er zue nene gsait het.
33 Als sie aba des Esili losbinde, sage sini Herre zue nene: Wurum binde ihr des Esili los?
34 De aba sage: Dr Herr bruuch`s.
35 Un sie bringe's zue Jesus un werfe ihri Kleida uf des Esili un hocke Jesus druf.
36 Als sa(er) etze nazeht, lege sie ihri Kleida uf d Wäg.
37 Un als er scho nohch am Schtich vum Elberg war, fange de ganze Lit mit d Jinger a, mit Fräid(Freud) Gott z lobe mit luta Schtimm iba alli Tade, de sie gsähne hän,
38 un sage: Globt isch, der do kummt, dr Kenig, in däm Name vum Herrn! Friede isch im Himmel un Ehri in dr Hechi!
39 Un ä baar Pharisäer sage zue nem: Meischta, wies doch dini Jinger zrecht!
40 Er git zantwort un sait: Ich sag äich: Wenn de schwiege den, so wäre de Schtei (Wackes) brelle.
41 Un als er nooch hikummt, luegt er de Schtadt a un hiilt iba sie
42 un sait: Wenn doch au dü kenne dätsch zue d Ziit, was da zum Friede dient! Aba etze isch's vor dinene Auge vuborge.
43 Denn s wird ä Ziit iba di kumme, do wäre dini Gegna(Feinde) um di ä Wall ufwerfe, dich belagere un vu alle Siete agriffä,
44 un wäre di däm Bode gliechmache samt dinene Kinda in dir un kei Schtei (Wackes) uf däm andere losse in dir, wel dü de Ziit nit wißet da hesch, in der dü heimgsuecht worde bisch.
45 Un na(er) goht in d Tempel un fangt a, d Händla usztriebe,
46 un sait zue nene: S schtoht gschriebe (Jesaja 56,7): "Mi Hus soll ä Bäthus si"; ihr aba hän s zue nare Raibahehli gmacht.
47 Un na(er) lehrt jede Dag im Tempel. Aba d Hohenpriester un Schriftglehrti un de Agsähene vum Volk vulange dnohch, daß sie nen umbringe,
48 un find nit, we sie s mache solle; denn des ganze Volk hengt nem a un het uf nen ghärt.