1 Aba am erschte Dag vu d Wuche arg freh kumme sie zum Grab un trage bi sich des guetschmeckende El, des sie gmacht hän.
2 Sie find aba d Schtei (Wackes) wäggwälzt vorem Grab
3 un gehn inä un find d Leib (Ranze) vum Herrn Jesus nit.
4 Un als sie doriba trurig ware, lueg, do schtehn zue nene zwei Männa mit glänzende Kleida gegeiba.
5 Sie aba vuschrekä un neige ihr Visasch (Gsicht) zue d Erde. Do sage de zue nene: Was suecht ihr d Lebändige bi d Dote?
6 Er isch nit do, er isch ufgschtande. Denke dra, we er äich gsait het, als er noh in Galiläa war:
7 Dr Menschebue mueß ibaantwortet wäre in de Händ(Pfode) vu d Sinda un kriizigt wäre un am dritte Dag ufschtoh.
8 Un sie denke an si Wort.
9 Un sie gehn wieda wäg vum Grab un vukindigte des alles d elf Jinger un d andere alle.
10 S ware aba Maria vu Magdala un Johanna un Maria, vum Jakobus Muetter, un de andere mit tene; de sage des d Aposchteln.
11 Un s erschiente ne de Wort, als wär's Gschwätz, un sie glaube ne nit.
12 Petrus aba schtoht uf un lauft zum Grab un buckt sich inä un sieht nur d Liendecha un goht dvu un vuwundret sich iba des, was gschähe war.
13 Un lueg, zwei vu nene gehn an däm Dag in ä Dorf (Kaff), des war vu Jerusalem etwa zwei Wägschtunde wäg; däm si Name isch Emmaus.
14 Un sie schwätze mitänanda iba alli Gschichte.
15 Un s isch bassiert, als sie so schwätze un sich mitänanda bschproche hän, do kummt Jesus selbscht un goht mit tene.
16 Aba ihri Auge wäre ghalte, daß sie nen nit erkenne.
17 Er sait aba zue nene: Was sin des fir Sache, de ihr mitänanda vuhandle (feilsche) undawägs? Do bliebe sie trurig schtoh.
18 Un dr eine, mit Name Kleopas, git zantwort un sait zue nem: Bisch dü dr einzige unda d Fremde in Jerusalem, der nit weiß, was in däne Däg dert gschähe isch?
19 Un na(er) sait zue nene: Was denn? Sie aba sage zue nem: Des mit Jesus vu Nazareth, der ä Prophet war, mächtig in Tade un Wort vor Gott un alle Lit;
20 we nen unsri Hohenpriester un Obere zue d Dodesschtrof ibaantwortet un kriizigt hän.
21 Mir aba ghofft hän, er isch s, der Israel erlese doet. Un iba des alles isch hiit dr dritte Dag, daß des gschähe isch.
22 Au hän uns(us) erschreckt ä baar Wieba üs unsera Midde, de sin freh bi däm Grab gsi,
23 hän si Leib (Ranze) nit gfunde, kumme un sage, sie hän ä Erschinig vu Engel gsähne, de sage, er läbt.
24 Un ä baar vu uns(us) gehn hi zum Grab un find's so, we de Wieba sage; aba Jesus hän sie nit gsäh.
25 Un na(er) sait zue nene: O ihr Tore (Dummköpf), z trägi Herze, all däm z glaube, was de Prophete gsait hän!
26 Mueß nit d Chrischtus des liede un in sini Herrlichkeit igo?
27 Un na(er) fangt a bi Moses un alle Prophete un legt tene üs, was in dr ganze Schrift vu nem gsait war.
28 Un sie kumme nooch an des Dorf (Kaff), wo sie higehn. Un na(er) schtellt sich, als wot da(er) witago.
29 Un sie netige nen un sage: Blib bi uns(us); denn s will Obend wäre, un dr Dag het sich gwillt(gneigt). Un na(er) goht inä, bi nene z bliebe.
30 Un s isch bassiert, als sa(er) mit tene z Disch hockt, nimmt da(er) des Brot, dankt, bricht's un git's ne.
31 Do wäre ihri Auge ufdoe, un sie erkenne nen. Un na(er) vuschwindet vor rene.
32 Un sie sage undaänanda: het nit unsa Herz in uns(us) brennt, als sa(er) mit uns(us) gschwätzt het uf fem Wäg un uns(us) de Schrift ufdoe het?
33 Un sie sin ufgschtande zue dselbe Schtund, kähre zruck nohch Jerusalem un finde de Elf vusammelt un de bi nene ware;
34 de sage: Dr Herr isch erlich ufgschtande un däm Simon erschiene.
35 Un sie vuzehle ne, was uf fem Wäg gschähe war un we sie vu nem gwißt hän, als sa(er)`s Brot bricht.
36 Als sie aba dvu schwätze, kunnt er selbscht, Jesus, midde unda sie un sait zue nene: Friede isch mit äich!
37 Sie vuschrekä aba un firchte sich un meine, sie sähn ä Geischt.
38 Un na(er) sait zue nene: Was sin ihr so erschrocke, un wurum kummt so ä denke in aicha Herz?
39 Luege mini Händ(Pfode) un mini Feß, i(ich) bi's selba. Langt mi a un luege; denn ä Geischt het nit Fleisch un Knoche, we ihr sähn, daß i(ich) sie ha.
40 Un als sa(er) des gsait het, zeigt er ne d Händ(Pfode) un Feß.
41 Als sie aba noh nit glaube vor Fräid(Freud) un sich vuwundrete, sait da(er) zue nene: Hän ihr ebis do zum ässä?
42 Un sie lege nem ä Schtuck brotene Fisch vor.
43 Un na(er) nimmt's un ißt vor rene.
44 Er sait aba zue nene: Des sin mini Wort, de i(ich) zue äich gsait ha, als i(ich) nooch bi äich war: S mueß alles erfillt wäre, was vu ma(mir) gschriebe schtoht im Gesetz vum Moses, in d Prophete un in d Psalmen.
45 Do het da(er) des Vuschtändnis ufdoe, so daß sie d Schrift vuschten,
46 un sait zue nene: So schtoht's gschriebe, daß d Chrischtus liede wird un ufschtoht vu d Dote am dritte Dag;
47 un daß predigt wird in sinem Name Buße zue d Vugebig dr Sinde unda alle Mensche. Fangt a in Jerusalem,
48 un sin dfir Ziige.
49 Un lueg, i(ich) will uf äich rabschicke, was mi Vada (Babbe) vuheiße het. Ihr aba sollt in dr Schtadt bliebe, bis ihr üsgrischtet wäre mit d Kraft üs dr Hechi.
50 Er fihrt sie aba üsä bis nohch Betanien un hebt d Händ(Pfode) uf un segnet sie.
51 Un s isch bassiert, als sa(er) sie segnet, goht da(er) vu nene un fahrt uf gen Himmel.
52 Sie aba bäte nen a un kähre zruck nohch Jerusalem mit großa Fräid(Freud)
53 un ware alliziit im Tempel un priese Gott.