1 S isch bassiert, als sich d Lit zue nem drängt hän, um des Wort Gottes z häre, do schtoht er am See Genezareth
2 un sieht zwei Boot am Ufer liege; d Fischa aba ware üsgschtiege un wäsche ihri Netze.
3 Do schtiegt er in ei Boot, des im Simon ghärt het, un bittet nen, ä weng vum Land wegzfahre. Un na(er) het sich anekockt un lehrt d Lit vum Boot üs.
4 Un als er ufghert het z schwätze, sait da(er) zum Simon: Fahr üsä, wos def isch, un werfe äiri Netze zum Fange üs!
5 Un Simon git zantwort un sait: Meischta, ma(mir) hän die ganzi Nacht gschafft un nigs gfange; aba uf di Wort hi will i(ich) d Netze üswerfe.
6 Un als sie des gmacht hän, fange sie ä großi Schar Fisch, un ihri Netze fange a z riße.
7 Un sie winke ihre Freunde, de im andere Boot ware, sie solle kumme un mit tene ze. Un sie kumme un fillä beidi Boot voll, so daß sie schier absufe.
8 Als des Simon Petrus sieht, flegt er Jesus vor d Feß un sait: Herr, gang wäg vu ma(mir)! Ich bi ä sindige Mensch.
9 Denn ä Angscht het nen erfaßt un alli, de bi nem ware, iba den Fang, den sie mitänanda doe hän,
10 ebeso au Jakobus un Johannes, d Buebä vum Zebedäuns(us), Simon sini Freunde. Un Jesus sait zum Simon: Fircht di nit! Vu etze a wirsch dü Mensche fange.
11 Un sie bringe de Boot ans Land un vuloße alles un folge nem nohch.