1 Nohchdem Jesus alles Gsait het vor rem Volk, goht er nohch Kapernaum.
2 Ä Hauptma aba het ä Knecht, der nem leb(lieb) un wert war; der liet dodkrank do.
3 Als sa aba vu Jesus ghärt het, schickt er d Älteschte vu d Jude zue nem un bittet nen, z kumme un si Knecht gsund z machen.
4 Als sie aba zue Jesus kumme, bitt sie nen arg un sage: Er isch s wert, daß dü nem de Bitte erfillsch;
5 denn er het unsa Volk leb(lieb), un d Synagoge (Gotteshus) het da(er) uns(us) bäut.
6 Do goht Jesus mit tene. Als er aba ni mi wiet vum Hus war, schickt dr Hauptma Freunde zue nem un loßt tem sage: Ach Herr, bmeh di nit; i(ich) bi nit wert, daß dü unda mi Dach gohsch;
7 drum ha au i mi nit selba fir würdig gachtet, zue dir z kumme; sundern sag ä Wort, so wird mi Knecht gsund
8 Denn au i(ich) bi ä Mensch, dr Obrigkeit folgsam, un ha Soldate unda ma(mir); un wenn i(ich) zue nem sag: Gang hi!, so goht er hi; un zue nem anderä: Kumm her!, so kummt er; un zue minem Knecht: Doe des!, so doet er's.
9 Als aba Jesus des ghärt het, vuwundret er sich iba nen un drillt sich um un sait zum Volk, des sem nohch gfolgt isch: Ich sag äich: So ä Glaube ha i(ich) in Israel nit gfunde.
10 Un als de Bote wieda Heim kumme, find sie d Knecht gsund