22 Un s isch bassiert an nem der Däg, daß er in ä Boot schtiegt mit sinene Jinger; un er sait zue nene: Len uns(us) iba d See fahre. Un sie schtoße vum Land ab.
23 Un als sie fahre, schloft er i. Un s kummt ä Windwirbel iba d See, un d Wellä ibafalle sie, un sie ware in großa Gfahr.
24 Do gehn sie zue nem un weckte nen uf un sage: Meischta, Meischta, ma(mir) kumme um! Do schtoht er uf un schelt d Wind un d Woge vum Wassa, un sie lege sich, un s entschtoht ä Schtilli.
25 Er sait aba zue nene: Wo isch aicha Glaube? Sie aba firchte sich un vuwundrete sich un sage zueänanda: Wer isch der? Au däm Wind un däm Wassa bfiehlt er, un sie sin nem hörig.
26 Un sie fahre witer in d Gegend dr Gerasener, de Galiläa gege ibalit.