49 Als er noh schwätzt, kummt eina vu d Lit vum Vorschteha vu dr Synagoge (Gotteshus) un sait: di Dochta isch gschtorbe; bmeh d Meischta nimi.
50 Als aba Jesus des ghärt het, git er nem zantwort: Fircht di nit; glaub nur, so wird sie gsund!
51 Als er aba in des Hus kummt, losst er nemads mit inegoh als Petrus un Johannes un Jakobus un d Vada (Babbe) un d Muetter vum Kind.
52 Sie hilä aba alli un klage um sie. Er aba sait: Hilet nit! Sie isch nit gschtorbe, sundern sie schloft.
53 Un sie lache nen uns(us), denn sie wiße, daß sie gschtorbe war.
54 Er aba nimmt sie bi dr Hand un reft: Kind, schtand uf!
55 Un ihr Geischt kummt wieda, un sie schtoht gli druf uf. Un na(er) bpfiehlt, ma soll ihr z ässä ge.
56 Un ihri Eltere vuschrecke arg. Er aba bfielt tene, nemads zue sage, was gschähe war.