1 Ä baar Däg schpeta ischa wieder uf Kapernaum gange, un s het sich rum gschbroche, das sa im Hus gsi isch.
2 Un bal hän sich vieli vusammlet, das sie kei Platz me gha hän, au nit drusse vor dr Dire, un na(er) het ne s Wort vukündet.
3 Do sin ä baar Männa ku, de hän ä Gichtbrichige brocht, z viert hän se nen trait.
4 Un wel sie vu lütter Lit nit hän kenne zue nem ku, hän sie s Dach abdeckt un hän s Bett mit nem Kranke abäglo.
5 Wo Jesus ihr Glaubä gsähne het, het da zuem Gichtbrichige gsait: Mi Bue, dini Sinde sin da vugäbe.
6 S sin aba ä baar Schriftglehrti do gsässe, de hän in ihrem Herz dengt:
7 We ka der Mensch so Gott läschtere? Numme Gott ka Sinde vugeh.
8 Un Jesus het im Geischt gli gmerkt, was de denge un het zue nene gsait: Was denge ihr so ebbis in äirem Herz?
9 Was isch lichda zue däm Gichtbrichige sagä: Dir sin dini Sinde vugäbe, odr zue sagä: Schtand uf, nimm di Bett un lauf?
10 Uf das sa aba wisse d, das de Menschebue Vollmacht het, zue vugäbe de Sinde uf dr Erde - het da zuem Gichtbrichige gsait:
11 Ich sag da, schtand uf, nimm di Bett un gang Heim!
12 Un gli ischa ufgstandä, het si Bett gnu un isch üsä gange, das alli sich vuwunderet hän; sie hän Gott globt un hän gsait: So ebbis hämma noh ne gsähne.
13 Jesus isch wieda üsä gange an dr See, un vieli Lit sin zue nem ku, un na het sie glehrt.
14 Wo Jesus witergange isch, het da dr Levi, im Alphäus si Bue, am Zoll hocke gsäh un het nem gsait: Kumm mit ma(mir). Un dr Levi isch ufgstande un isch mit nem gange.
15 Un s isch basiert, das sa in däm sinem Hus bim Ässä gsi isch, do sin vieli Zöllna un Sinda zue nem un zue sinene Jinger gsässä s sin nähmlich vieli gsi, de imma nohchgloffe sin.
16 Wo d Schriftglehrti un d Pharisäer gsähne hän, das Jesus mit dä Zöllna un Sinda ißt, hän sie d Jinger gfrogt: Wurum ißt un trinkt da mit d Zöllna un Sinda?
17 Wo Jesus des ghärt het, het da zue nene gsait: Di Schtarkä bruche kei Dokta, nur di Kranke. Ich bin kumme d Sinda z röfe un nit di Grechte.
18 Im Johannes sini Jinger un de vu dä Pharisäer hän viel gfaschtet; un s sin ä baar ku un hän zuem Jesus gsait: Wurum faschte im Johannes sini Jinger un de vu dä Pharisäer, un dini Jinger nit?
19 Do het Jesus zue nene gsait: we kenne de Hochzitlit faschte, wenn d Bräutigam bi nene isch? Solang d Bräutigam bi nene isch, kenne si nit faschte.
20 S wird aba de Ziit ku, das d Bräutigam vu nene weggnu wird, dann(dnoh) dehn si faschte.
21 keiner flickt ä Labbä vu nem näji(naii) Duch uf ä altä Rock; denn d näji(naii) Labbä rißt doch vum altä, un d Riß wird greßer.
22 Un keiner nimmt jungä Wi in alti Schlich; sunscht vurißt d jungä Wi d Schlich, un d Wi kummt um mit samt d Schlich. aba ma doet jungä Wi in naii Schlich.
23 Un s isch basiert, das sa am Sabbat durch d Ährefelda gloffe isch, un sini Jinger hän unterwägs agfange Ähre abzrisse.
24 24 Do hän d Pharisäer zue nem gsait: Lueg doch, was dini Jinger am Sabbat dehn, des isch doch nit recht?
25 Jesus het ne zuer Antwort ge: hän ihr net glähse, was Davit dü het, als sa in Not war un na het hunga ka mit däne, de bi nem ware:
26 We na ins Hus Gottes gange isch um de Ziit vum Hoheprieschter Abjathars un gässe het vu d Schaubrot, de nemand essä derf we d Prieschter, un na gib si au dä, de bi nem ware?
27 Un na het witer gsait: D Sabbat isch fir d Mensch gmacht un nit d Mensch fir d Sabbat.
28 28 So isch d Mensche Bue d Herr au iba d Sabbat