1 Un na het wieda agfange, am See z lehre. Un s het sich vusammelt ä ganz großi Lit bi nem, so daß sa in ä Boot schtige het meße, des im Wassa glege isch; do hockt da ane, un alli Lit schten uf fem Land bim See.
2 Un na lehrt sie viel in Glichnisse; un in sinere Predigt sait da zue nene:
3 Here zue! gen obacht, s isch ä mol ä Säma uns(us) gange zum säe.
4 Un s isch bariert, während da gsät het, daß manches uf d Wäg gfloge isch; do sin d Vegel kumme un freße's uf.
5 manches flegt uf schteinige Bode, wo s nit viel Dreck het, un goht bald uf, wel s aba kei defi Erde het.
6 Wo dann(dnoh) d Sunne ufgange isch, vuwelkt s, un wel s keini Wurzle het, vudorrt s.
7 Un manches flegt under d Dorne, un d Dorne wachse hoch un vuschtickte's, un s het kei Frucht brocht.
8 Un menges flegt uf guetes Land, got uf un wachst un het Frucht brocht, un menges het drißigfach un menges sechzigfach un menges hundartfach.
9 Un na sait Wer Ohre het zum härä, der soll härä!
10 Un als sa älleinig war, frogte nen, de um en ware, samt d Zwölf, nach d Glichniss.
11 Un na sait zue nene: Äi(ich) isch s Geheimnis vum Rich Gottes gib; däne aba drauße widerfahrt s ällei in Glichnisse,
12 dmit sie s mit d Augen sähn un doch nit erkenne, un mit herende Ohren härä un doch nit vuschtoh d, dmit sie sich nit au noh bekehre un nene vgeh wird.
13 Un na sait zue nene: Vuschtehn ihr des Glichnis nit, we wenn ihr dann(dnoh) de andere alli vuschtoh?
14 Dr Säma sajt s Wort.
15 Des aba sin de uf fem Wäg: wenn s Wort gsät wird un sie s ghärt hän, kummt sofort dr Sadan un nimmt s Wort wäg, des in sie gsät worde isch.
16 Genauso au de, bi dene uf schteingem Bode gsät isch: wenn sie s Wort ghärt hän, nähmä sie s gli mit Fräid(Freud) uf,
17 aba sie hän keini Wurzle in sich, sundern sin wacklig; wenn s Not odr Vufolgig um s Wort wägä gib, so flege sie gli ab.
18 Un die andere sin de, bi dene under d Dorne gsät isch: die härä s Wort,
19 un d Sorge dr Welt un dr betrug vum Richt wede un d Luscht nach ällei andere kummt ine un vuschtickt s Wort, un s bliebt kei Frucht.
20 De do aba sin's, bi dene uf em guete Acka gsät isch: de härä s Wort un nehme's a un bringe Frucht, mengi drißigfach un menge sechzigfach un menge hundartfach.
21 Un na sait zue nene: Zindet ma ä Lecht a, um s under d Scheffel odr under d Bank zschtelle? äneweg nit, sundern um s uf d Laichta zschtelle.
22 Denn s isch nigs vuborge, des nit bekannt were soll, un isch nigs geheim, des nit an de Dag kumme soll.
23 Wer Ohre het um zhere, der soll härä!
24 Un na sait zue nene: Lueg zue, was sa härä! Mit däm Maß wo na meße d, doet ma äich au mese, un ma doet äich noh druf.
25 Denn wer do het, däm wird gegäbe; un wer nit het, däm wird ma au des nähmä, was sa het.
26 Un na sait: Mit dm Rich Gottes isch s so, we wenn ä Mensch Some ufs Land wirft
27 un schloft un ufschtoht, Nacht un Dag; un d Same goht uf un wachst - na weiß nit, we.
28 Denn vu selba bringt d Acka d Frucht, zerscht d Halm, dnoh d Ähr, dnoh d volle Weizä in dr Ähre.
29 Wenn sie aba d Frucht brocht het, so schickt da bal d Sichle ane; denn d Ernte isch do.
30 Un na sait: Mit was welle ma s Rich Gottes vugliche, un durch welli Glichnis welle ma s abbilde?
31 S isch we ä Senfkorn: wenn s gsät wird ufs Land, so isch's des kleinschte under ällei Samenkerner uf d Erde;
32 un wenn s gsät isch, so goht s uf un wird greßa als ällei Krut un tribt großi Zwig, so daß d Vegel under rem Himmel under sinem Schatte wohne kenne.
33 Un durch vieli solchi Glichniss sait da ne s Wort so, we sie s zum härä fir s guet war.
34 Un ohni Glichniss schwätzt da nit zue nene; aba wenn sie alleinig ware, erklaert da sinene Jinger ällei genau.
35 Un am Obend am gliche Dag sait da zue nene: Len uns(us) überifahre.
36 Un sie len d Lit goh un nähmä nen mit, we na im Boot war, un s ware noh anderi Boot bi nem.
37 Un s kummt ä großä Windwirbel, un d Wellä hän ins Boot gschlage, so daß ses Boot scho voll worde isch.
38 Un na war hine im Boot un het gschlofe uf fenem Kissi. Un sie weckte nen uf un sage zue nem: Meischta, frogsch dü nit dnohch, daß ma umkomme?
39 Un na schtodt uf un bedroht d Wind un sait zum Meer: Rueig un schwig! Un dr Wind härt uf, un s isch ä großi Schtili.
40 Un na sait zue nene: Was sin na d so angschthase? Hen na d noh kei Glaube?
41 De aba firchte sich noh ärger un sage undre einander: Wer isch der? Au d Wind un s Meer sin nem hörig!