24 Er legt tene ä anderes Glichnis vor un het gsait: Des Himmelrich glicht nem Mensche, der guete Some uf si Acka sajt.
25 Als aba d Lit schlofe, kummt si Fäind un sajt Unkrut zwische d Weize un goht dvu.
26 Als drno d Saat gwachse isch un Frucht bringt, do findet sich au des Unkrut.
27 Do schtehn d Knecht zum Husvada un hän gsait: Herr, hesch dü nit guete Some uf di Acka gsajt? Woher het da(er) denn des Unkrut?
28 Er het gsait zue nene: Des het ä Fäind doe. Do sage d Knecht: Willsch dü denn, daß ma(mir) higehn uns üsjäte?
29 Er het gsait: Nei! dmit ihr nit au d Weize mit üsriße, wenn ihrs Unkrut üsjätet.
30 Len beides mitänanda wachse bis zue d Ernte; un um d Ernteziit will i(ich) zue d Schnitter sage: Sammle zerschts Unkrut un bindets in Bindel, dmit mas vubrenne ka; aba d Weize sammlet ma(mir) in mi Schichä.