21 Un Jesus goht wäg vu dert un zeht sich zruck in de Gegend vu Tyrus un Sidon.
22 Un lueg (gib obacht), ä kanaanäische Wieb kummt üs däm Gebiet un brellt: Ach Herr, dü Bue David, erbarm dich wägä ma(mir)! Mini Dochta wird vu nem bese Geischt schlecht plagt.
23 Un na(er) git zantwort ihr kei Wort. Do kumme sini Jinger zue nem, bitte nen un hän gsait: Loß sie doch go, denn sie brellt uns(us) noh zämme.
24 Er git zantwort aba un het gsait: Ich bi nur gschickt zue d vulorene Schof vum Hus Israel.
25 Sie aba kummt un flegt vor nem ane un het gsait: Herr, hilf ma(mir)!
26 Aba na(er) git zantwort un het gsait: S isch nit recht, daß ma d Kinda ihr Brot nihmt un wirfts vor d Hund.
27 Sie het gsait: Jo, Herr; aba doch frässä d Hund vu d Brosame, de vum Disch ihra Herre flege.
28 Do git zantwort Jesus un het zue ihr gsait: Wieb, di Glaube isch groß. Dir gschiht, we dü willsch! Un ihri Dochta isch gsund wore zue dselbe Schtund.