14 Un als sie zue d Lit kumme, kunnt ä Mensch zue nem, flegt nem vor d Feß
15 un het gsait: Herr, erbarm di iba mi Bue! denn na(er) isch mondsüchtig un het schwer zue liede; er flegt me(oft) ins Fiir un me(oft) ins Wassa;
16 un i(ich) ha nen zue dinene Jinger brocht, un sie kenne nem nit helfe.
17 Jesus aba git zantwort un het gsait: O dü ungläubiges un vukehrtes Gschlecht, we lang soll i(ich) bi äich si? We lang soll i(ich) äich ertrage? Hole nen ma(mir) her!
18 Un Jesus schelt nen; un dr bese Geischt fahrt üs vu nem, un des Bebli isch gsund gsi zue dselbe Schtund.