5 Als aba Jesus nohch Kapernaum nigoht, kunnt ä Hauptma zue nem; der bittet nen
6 un het gsait: Herr, mi Knecht liet d Heim un isch glähmt un liedet großi Quale.
7 Jesus het gsait zue nem: Ich will kumme un nen gsund mache.
8 Dr Hauptma git zantwort un het gsait: Herr, i(ich) bis nit wert, daß dü unda mi Dach kummsch, sundern sag nur ei Wort, so wird mi Knecht gsund.
9 Denn au i(ich) bi ä Mensch, dr Obrigkeit folgsam, un ha Soldate unda ma(mir); un wenn i(ich) zue nem sag: Gang hi!, so goht da(er); un zue nem andere: Kumm her!, so kummt da; un zue minem Knecht: Doe des!, so doet er's.
10 Als des Jesus ghärt het, vuwundret er sich un het gsait zue däne, de nem nochfolgte: Gwiß, i(ich) sag äich: So ä Glaube ha i(ich) in Israel bi keinem gfunde!
11 Aba i(ich) sag äich: Vieli wäre kumme vu Oschte un vu Weschte un mit Abraham un Isaak un Jakob im Himmelrich z Disch hocke;
12 aba de Kinda vum Rich wäre nüsgworfe ins Dunkle; do wird si Hiile un Zähneklappere.
13 Un Jesus het gsait zue däm Hauptma: Gang hi; dir gschiht, we dü glaubt hesch. Un si Knecht isch gsund wore zue dselbe Schtund.