1 Erinnre sie dra, daß sie dr Gwalt vu d Obrigkeit folgsam un hörig sin, zue allem guete Gschäft parat,
2 nemads vuliigne, nit schtriete, gütig sin, alli Sanftmuet bewiese gege alli Mensche.
3 Denn au ma(mir) ware freher unvuschtändig, unfolgsam, sin in Irre gange, ware mancha Luscht un Glüschte dienschtbar un läbte in Bosheit un Näid, ware vuhaßt un haßte uns(us) undaänanda.
4 Als aba erschiene isch de Freundlichkeit un Menscheliebe Gottes, unsares Heilands,
5 macht da(er) uns(us) selig - nit um d Werke vu d Grechtigkeit wille, de ma(mir) doe hän, sundern noh sinere Barmherzigkeit - durch des Bad vu d Wiedageburt un Ernaiarig im heilige Geischt,
6 de na(er) iba uns(us) viel üsgosse het durch Jesus Chrischtus, unsren Heiland,
7 dmit ma(mir), durch sini Gnade Grecht wore, Erbe vum ewige Läbä däte noh unsri Hoffnig.
8 Des isch gwißlig wohr.
9 Vu dumme Froge aba, vu Gschlechtsregischter, vu Zank un Händel iba des Gsetz halt di wiet wäg; denn sie sin unnitz un nichtig.
10 Ä ketzerische Mensch meid, wenn na(er) eimol un noh ämol ermahnt isch,
11 un wisse, daß ä solcha ganz vukehrt isch un sindigt un sich selbscht dmit des Urdeil sait.
12 Wenn i(ich) Artemas odr Tychikus zue dir schicke wäre, so kumm schnell zue ma(mir) noh Nikopolis; denn i(ich) ha bschlosse, dert d Winta iba z bliebe.
13 Zenas, d Rechtsglehrte, un Apollos rüscht guet üs zue d Reise, dmit ne nigs fehlt.
14 Loß aba au di Unsre lerne, sich vorzdoe mit guete Werke, wo sie nedig sin, dmit sie kei fruchtloses Läbä fihre.
15 S greße di alli, de bi ma(mir) sin. Greß alli, de uns(us) leb(lieb) hän im Glaube. Di Gnade isch mit äich ällei!