1 Tedis al mia animo mia vivo; Mi fordonos min al mia plendado; Mi parolos en la mal臐ojeco de mia animo.
2 Mi diros al Dio:Ne kondamnu min, Sciigu al mi, pro kio Vi malpacas kontra怒 mi.
3 膱u Vi trovas tion bona, ke Vi turmentas, Ke Vi forpu艥as la laborita牡on de Viaj manoj, Sendas brilon sur la entreprenon de malpiuloj?
4 膱u Vi havas okulojn karnajn, Kaj 膲u Vi rigardas, kiel homo rigardas?
5 膱u Viaj tagoj estas kiel la tagoj de homo, A怒 膲u Viaj jaroj estas kiel la vivtempo de homo,
6 Ke Vi ser膲as mian kulpon Kaj penas trovi mian pekon,
7 Kvankam Vi scias, ke mi ne estas malbonagulo, Sed el Via mano neniu povas savi?
8 Viaj manoj min formis kaj faris min tutan 膲irka怒e, Kaj tamen Vi min pereigas!
9 Rememoru, ke kiel argilon Vi min prilaboris; Kaj Vi returne faros min polvo.
10 Vi elver艥is ja min kiel lakton, Kaj kiel froma臐on Vi min kundensigis.
11 Per ha怒to kaj karno Vi min vestis, Per ostoj kaj tendenoj Vi min plektis.
12 Vivon kaj bonon Vi donis al mi, Kaj Via prizorgado gardis mian spiriton.
13 Sed 膲i tion Vi ka艥is en Via koro; Mi scias, ke Vi tion intencis:
14 Se mi pekos, Vi tion rimarkos sur mi, Kaj mian pekon Vi ne lasos senpuna.
15 Se mi agis malbone, ve al mi! Se mi estas prava, mi ne povas tamen levi mian kapon, Estante tute humiligita Kaj vidante mian mizeron.
16 Se 臐i levi臐as, Vi 膲asas min kiel leono, Kaj denove montras sur mi Vian mirindan potencon.
17 Vi elmetas kontra怒 mi novajn atestojn, Plifortigas Vian koleron kontra怒 mi; Nova armeo min atakas.
18 Por kio Vi elirigis min el la ventro? Ho, se mi estus pereinta, ke nenies okulo min vidu!
19 Tiam mi estus kiel ne estinta; El la ventro mi estus transportita en la tombon.
20 Mia vivo estas ja mallonga; 膱esu do, lasu min libera, por ke mi iom revigli臐u,
21 Anta怒 ol mi foriros senrevene En la landon de mallumo kaj de morta ombro,
22 En la landon, kie la lumo estas kiel mallumo, Kie estas morta ombro kaj senordeco, Kie estas lume kiel en mallumego.