1 Kial la Plejpotenculo ne destinis tempojn, Kaj Liaj konantoj ne vidas Liajn tagojn?
2 Oni for艥ovas la limojn; Oni rabas la 艥afaron kaj pa艥tas 臐in.
3 Oni forkondukas la azenon de orfoj, Oni prenas kiel garantia牡on la bovon de vidvino.
4 Oni forpu艥as malri膲ulojn de la vojo; La suferantoj sur la tero devas sin ka艥i.
5 Jen kiel sova臐aj azenoj ili eliras al sia laboro, por ser膲i kapta牡on; La stepo donas al ili panon por iliaj infanoj.
6 Sur fremda kampo ili rikoltas, Kaj en vinber臐ardeno de malpiulo ili kolektas berojn.
7 Nudaj ili tradormas la nokton, 膲ar ili ne havas veston, Kaj dum la frosto ili havas nenion, por sin kovri.
8 De la pluvego de la montoj ili malseki臐as, Kaj pro nehavado de rifu臐ejo ili 膲irka怒prenas rokon.
9 Oni for艥iras orfon de la mamoj, Kaj oni ruinigas malri膲ulon.
10 Ili iras nudaj, sen vestoj, Kaj malsataj ili portas garbojn;
11 Inter iliaj muroj oni pretigas oleon; Oni devigas ilin treti en vinpremejoj, dum ili mem estas soifantaj.
12 El la urbo a怒di臐as 臐emoj de homoj, Kaj la animoj de mortigatoj krias; Sed Dio ne atentas tiun blasfemadon.
13 Tiuj homoj estas kontra怒uloj de la lumo; Ili ne konas Liajn vojojn, Ne revenas al Lia irejo.
14 Anta怒 tagi臐o levi臐as la mortigisto, Mortigas malri膲ulon kaj senhavulon, Kaj en la nokto li estas kiel 艥telisto.
15 La okulo de adultulo atendas la krepuskon, Dirante:Neniu okulo min vidu; Kaj li kovras sian viza臐on.
16 En mallumo oni faras subfoson sub domoj; Dum la tago oni ka艥as sin 膲e si, ne konante lumon.
17 膱ar la mallumo estas mateno por ili 膲iuj, 膱ar ili interkonati臐is kun la teruroj de la mallumo.
18 Tia homo estas malpeza sur la supra牡o de akvo; Malgranda estas lia parto sur la tero; Li ne iras la怒 la vojo de vinber臐ardenoj.
19 Kiel seka tero kaj varmego englutas ne臐an akvon, Tiel 艤eol englutas la pekulojn.
20 Forgesu lin la interno de lia patrino; La vermoj frandu lin; Oni lin ne plu rememoru; Li rompi臐u kiel malbona arbo-
21 Li, kiu premas seninfanulinon, kiu ne naskis, Kaj kiu ne faras bonon al vidvino.
22 Kiu e膲 potenculojn maltrankviligas per sia forto, Tiel ke oni ne estas certa pri sia vivo, kiam li levi臐is.
23 Dio donas al ili sendan臐erecon kaj apogon, Kaj Liaj okuloj estas super iliaj vojoj.
24 Ili levi臐is alte; sed subite ili ne plu ekzistas; Ili falas kaj estas forkaptataj kiel 膲iuj, Kaj kiel la kapo de spiko ili dehaki臐as.
25 膱u ne estas tiel? Kiu pruvos, ke mi mensogas, kaj senvalorigos mian parolon?