1 Kaj plue Ijob parolis siajn sentencojn, kaj diris:
2 Ho, se estus al mi tiel, kiel en la anta怒aj monatoj, Kiel en la tempo, kiam Dio min gardis;
3 Kiam Lia lumilo lumis super mia kapo; Kaj sub Lia lumo mi povis iri en mallumo;
4 Kiel estis al mi en la tagoj de mia juneco, Kiam la 艥irmado de Dio estis super mia tendo;
5 Kiam la Plejpotenculo estis ankora怒 kun mi, Kaj 膲irka怒 mi estis miaj infanoj;
6 Kiam miaj pa艥oj lavi臐adis en butero, Kaj la roko ver艥adis al mi fluojn da oleo!
7 Kiam mi eliris el la pordego al la urbo Kaj aran臐is al mi sidon sur la placo,
8 Vidis min junuloj kaj ka艥is sin, Kaj maljunuloj levi臐is kaj staris;
9 Eminentuloj 膲esis paroli Kaj metis la manon sur sian bu艥on;
10 La vo膲o de altranguloj sin ka艥is, Kaj ilia lango alglui臐is al ilia palato.
11 Kiam orelo a怒dis, 臐i nomis min feli膲a; Kiam okulo vidis, 臐i gloris min;
12 膱ar mi savadis kriantan malri膲ulon, Kaj orfon, kiu ne havis helpanton.
13 Beno de pereanto venadis sur min, Kaj la koro de vidvino estis 臐ojigata de mi.
14 Virteco estis mia vesto, Kaj mia justeco vestis min kiel mantelo kaj kapornamo.
15 Mi estis okuloj por la blindulo, Kaj piedoj por la lamulo;
16 Mi estis patro por la malri膲uloj, Kaj ju臐an aferon de homoj nekonataj mi esploradis;
17 Mi rompadis la makzelojn al maljustulo, Kaj el liaj dentoj mi el艥iradis la kaptita牡on.
18 Kaj mi pensis:En mia nesto mi mortos, Kaj grandnombraj kiel sablo estos miaj tagoj;
19 Mia radiko estas malkovrita por la akvo, Kaj roso noktas sur miaj bran膲oj.
20 Mia gloro estas 膲iam nova, Kaj mia pafarko 膲iam reforti臐as en mia mano.
21 Oni a怒skultadis min kaj atendadis, Kaj silentadis, kiam mi donadis konsilojn.
22 Post miaj vortoj oni ne plu parolis; Kaj miaj vortoj gutadis sur ilin.
23 Oni atendadis min kiel la pluvon, Kaj malfermadis sian bu艥on, kiel por malfrua pluvo.
24 Se mi iam ridis al ili, ili ne kredis tion; Kaj la lumo de mia viza臐o ne falis.
25 Kiam mi iris al ili, mi sidis sur la 膲efa loko; Mi lo臐is kiel re臐o inter ta膲mentoj, Kiel konsolanto de funebruloj.