1 Sed nun ridas pri mi homoj pli junaj ol mi, Kies patrojn mi ne volus starigi kun la hundoj de miaj 艥afaroj;
2 Kies forto de la manoj estis senbezona por mi, Kaj kiuj ne povis atingi maljunecon;
3 Kiuj pro malri膲eco kaj malsato solece kuris En la dezerton mizeran kaj senvivan;
4 Kiuj el艥iras atriplon apud la arbeta牡oj, Kaj kies pano estas la radiko de genisto.
5 El meze de la homoj oni elpelas ilin; Oni krias sur ilin, kiel sur 艥teliston;
6 En terfendoj 膲e la valoj ili lo臐as, En truoj de la tero kaj de rokoj;
7 Inter la arbeta牡oj ili krias, Sub la kardoj ili kolekti臐as;
8 Kiel infanoj de senta怒guloj kaj sennomuloj, Ili estas elpelitaj el la lando.
9 Kaj nun mi fari臐is objekto de ilia mokokanto, Mi fari臐is por ili objekto de babilado.
10 Ili abomenas min, malproksimi臐as de mi, Ne timas kra膲i sur mian viza臐on.
11 Li malligis mian 艥nuron kaj turmentas min, Kaj ili for牡etis anta怒 mi la bridon.
12 Dekstre buboj stari臐is, kaj pu艥as miajn piedojn; Ili ebenigis kontra怒 mi siajn pereigajn vojojn;
13 Ili disfosis mian vojon, facile pereigas min, Ne bezonante helpanton;
14 Ili venas kiel tra lar臐a bre膲o, 拇etas sin tumulte.
15 Teruroj turnis sin kontra怒 min, Forpelis mian majeston kiel vento; Kiel nubo foriris mia feli膲o.
16 Kaj nun elver艥i臐as mia animo; Kaptis min tagoj de mizero.
17 En la nokto miaj ostoj trabori臐as en mi, Kaj miaj mordetantoj ne dormas.
18 Kun granda malfacileco demeti臐as mia vesto; Premas min la rando de mia 膲emizo.
19 Oni komparas min kun koto; Mi simili臐is al polvo kaj cindro.
20 Mi krias al Vi, sed Vi ne respondas al mi; Mi staras, ke Vi atentu min.
21 Vi fari臐is kruelulo por mi; Per la forto de Via mano Vi montras al mi Vian malamon.
22 Vi levis min en la venton, Lasis min kaj neniigis min en la ventego.
23 Mi scias, ke Vi transdonos min al la morto, En la kunvenejon de 膲io vivanta.
24 Sed 膲u oni povas ne deziri eltiri manon, Kaj krii en sia malfeli膲o?
25 膱u mi ne ploris pri tiu, kiu havis malfeli膲an tempon? 膱u mia animo ne aflikti臐is pri malri膲ulo?
26 Mi atendis bonon, sed venis malbono; Mi esperis lumon, sed venis mallumo.
27 Miaj interna牡oj bolas kaj ne 膲esas; Atakis min tempo de mizero.
28 Mi estas nigra, sed ne de la suno; Mi levi臐as en la komunumo kaj krias.
29 Mi fari臐is frato al la 艥akaloj Kaj kamarado al la strutoj.
30 Mia ha怒to nigri臐is sur mi, Kaj miaj ostoj seki臐is de varmego.
31 Mia harpo fari臐is plendilo, Kaj mia fluto fari臐is vo膲o de plorantoj.