1 Kaj plue parolis Elihu, kaj diris:
2 Atendu ankora怒 iom; mi montros al vi, 膱ar mi havas ankora怒 kion paroli pro Dio.
3 Mi prenos mian scion de malproksime, Kaj mi montros, ke mia Kreinto estas prava.
4 膱ar vere miaj vortoj ne estas mensogaj; Homo sincera estas anta怒 vi.
5 Vidu, Dio estas potenca, kaj tamen Li neniun mal艥atas; Li estas potenca per la forto de la koro.
6 Al malpiulo Li ne permesas vivi, Kaj al mizeruloj Li donas justecon.
7 Li ne forturnas de virtuloj Siajn okulojn, Sed kun re臐oj sur trono Li sidigas ilin por 膲iam, Por ke ili estu altaj.
8 Kaj se ili estas ligitaj per 膲enoj, Malliberigitaj mizere per 艥nuroj,
9 Tiam Li montras al ili iliajn farojn kaj kulpojn, Kiel grandaj ili estas.
10 Li malfermas ilian orelon por la moralinstruo, Kaj diras, ke ili deturnu sin de malbonagoj.
11 Se ili obeas kaj servas al Li, Tiam ili finas siajn tagojn en bono Kaj siajn jarojn en stato agrabla;
12 Sed se ili ne obeas, Tiam ili pereas per glavo Kaj mortas en malprudento.
13 La hipokrituloj portas en si koleron; Ili ne vokas, kiam Li ilin ligis;
14 Ilia animo mortas en juneco, Kaj ilia vivo pereas inter la mal膲astuloj.
15 Li savas la suferanton en lia mizero, Kaj per la sufero Li malfermas ilian orelon.
16 Anka怒 vin Li elkondukus el la suferoj En spacon vastan, kie ne ekzistas premateco; Kaj vi havus pacon 膲e via tablo, plena de grasa牡oj.
17 Sed vi fari臐is plena de kulpoj de malvirtulo; Kulpo kaj ju臐o tenas sin kune.
18 Via kolero ne forlogu vin al mokado, Kaj grandeco de ela膲eto ne deklinu vin.
19 膱u Li atentos vian ri膲econ? Ne, nek oron, nek forton a怒 potencon.
20 Ne strebu al tiu nokto, Kiu forigas popolojn de ilia loko.
21 Gardu vin, ne klini臐u al malpieco; 膱ar tion vi komencis pro la mizero.
22 Vidu, Dio estas alta en Sia forto. Kiu estas tia instruanto, kiel Li?
23 Kiu povas preskribi al Li vojon? Kaj kiu povas diri:Vi agis maljuste?
24 Memoru, ke vi honoru Liajn farojn, Pri kiuj kantas la homoj.
25 膱iuj homoj ilin vidas; Homo rigardas ilin de malproksime.
26 Vidu, Dio estas granda kaj nekonata; La nombro de Liaj jaroj estas neesplorebla.
27 Kiam Li malgrandigas la gutojn de akvo, Ili ver艥i臐as pluve el la nebulo;
28 Ver艥i臐as la nuboj Kaj gutas sur multe da homoj.
29 Kaj kiam Li intencas etendi la nubojn Kiel tapi艥ojn de Sia tendo,
30 Tiam Li etendas sur ilin Sian lumon Kaj kovras la radikojn de la maro.
31 膱ar per ili Li ju臐as la popolojn Kaj donas anka怒 man臐a牡on abunde.
32 Per la manoj Li kovras la lumon Kaj ordonas al 臐i aperi denove.
33 Anta怒diras pri 臐i 臐ia bruo, Kaj e膲 la brutaroj, kiam 臐i alproksimi臐as.