1 Pri tio tremas mia koro Kaj saltas de sia loko.
2 A怒skultu atente en la bruo Lian vo膲on, Kaj la sonojn, kiuj eliras el Lia bu艥o.
3 Sub la tutan 膲ielon Li kurigas tion, Kaj Sian lumon al la randoj de la tero.
4 Post 臐i ekbruas la tondro; Li tondras per Sia majesta vo膲o, Kaj oni ne povas tion haltigi, kiam a怒di臐as Lia vo膲o.
5 Mirinde tondras Dio per Sia vo膲o; Li faras ion grandan, sed ne konatan.
6 Al la ne臐o Li diras:Falu sur la teron; Anka怒 al la pluvego, al Siaj fortaj pluvegoj.
7 Sur la manon de 膲iu homo Li metas sigelon, Por ke 膲iuj homoj sciu Lian faron.
8 La sova臐a besto iras en sian kavon Kaj restas en sia lo臐ejo.
9 El la sudo venas ventego, Kaj de la nordo venas malvarmo.
10 De la spiro de Dio venas frosto, Kaj vasta akvo fari臐as kvaza怒 fanda牡o.
11 La nubojn Li pezigas per akvo, Kaj nubo dis艥utas Lian lumon.
12 Li direktas ilin 膲irka怒en, kien Li volas, Por ke ili plenumu 膲ion, kion Li ordonas al ili, sur la tero:
13 膱u por puno de ia lando, 膱u por favorkora牡o Li ilin direktas.
14 Atentu tion, Ijob; Staru, kaj konsideru la miraklojn de Dio.
15 膱u vi scias, kiamaniere Dio agigas ilin Kaj aperigas lumon el Sia nubo?
16 膱u vi komprenas, 膲e la distiro de nubo, La miraklojn de Tiu, kiu estas la plej perfekta en la sciado?
17 Kiamaniere viaj vestoj varmi臐as, Kiam la tero kvieti臐as de sude?
18 膱u vi povas etendi kun Li la 膲ielon, Firman kiel fandita spegulo?
19 Sciigu al ni, kion ni devas diri al Li; Mi nenion povas elkonjekti pro mallumo.
20 膱u estos rakontita al Li tio, kion mi parolas? Se iu parolos, li pereos.
21 Nun oni ne povas rigardi la lumon, kiu hele lumas en la 膲ielo, Kiam la vento pasas kaj purigas 臐in.
22 De norde venas oro; 膱irka怒 Dio estas terura brilo.
23 La Plejpotenculon ni ne povas kompreni. Li estas granda en forto, justo, kaj vero; Li neniun premas.
24 Tial respektegas Lin la homoj; Kaj Li atentas neniun el la sa臐uloj.