1 Kaj ekparolis Elifaz, la Temanano, kaj diris:
2 Se oni provos diri al vi vorton, tio eble estos por vi turmenta? Sed kiu povas deteni sin de parolado?
3 Jen vi multajn instruis, Kaj manojn senforti臐intajn vi refortigis;
4 Falantojn restarigis viaj vortoj, Kaj fleksi臐antajn genuojn vi fortigis;
5 Kaj nun, kiam tio trafis vin, vi perdis la forton; 臏i ektu艥is vin, kaj vi ektimis.
6 膱u ne via timo anta怒 Dio estas via konsolo? 膱u la virteco de viaj vojoj ne estas via espero?
7 Rememoru do, 膲u pereis iu senkulpa? Kaj kie virtuloj estis ekstermitaj?
8 Kiel mi vidis, tiuj, kiuj plugis pekojn kaj semis malbonagojn, Tiuj ilin rikoltas;
9 De la ekblovo de Dio ili pereas, Kaj de la ekspiro de Lia kolero ili malaperas.
10 La kriado de leono kaj la vo膲o de leopardo silenti臐is, Kaj la dentoj de junaj leonoj rompi臐is;
11 Leono pereis pro manko de man臐a牡o, Kaj idoj de leonino diskuris.
12 Kaj al mi ka艥e alvenis vorto, Kaj mia orelo kaptis parteton de 臐i.
13 Dum meditado pri la vizioj de la nokto, Kiam profunda dormo falas sur la homojn,
14 Atakis min teruro kaj tremo, Kaj 膲iuj miaj ostoj eksentis timon.
15 Kaj spirito traflugis anta怒 mi, Kaj la haroj sur mia korpo rigidi臐is.
16 Staris bildo anta怒 miaj okuloj, sed mi ne povis rekoni 臐ian aspekton; Estis silento, kaj mi eka怒dis vo膲on, dirantan:
17 膱u homo estas pli justa ol Dio? 膱u viro estas pli pura ol lia Kreinto?
18 Vidu, al Siaj servantoj Li ne konfidas, Kaj Siajn an臐elojn Li trovas malla怒dindaj:
19 Des pli koncerne tiujn, Kiuj lo臐as en argilaj dometoj, Fonditaj sur tero, Kaj kiujn forman臐as vermoj.
20 De la mateno 臐is la vespero ili disfalas, Pereas por 膲iam, kaj neniu tion atentas.
21 La fadeno de ilia vivo estas distran膲ita; Ili mortas, kaj ne en sa臐eco.