1 Ijob respondis kaj diris:
2 Se estus pesita mia 膲agreno, Kaj samtempe estus metita sur la pesilon mia suferado,
3 臏i estus nun pli peza, ol la sablo 膲e la maroj; Pro tio miaj vortoj estas plenaj de plendo.
4 膱ar la sagoj de la Plejpotenculo estas en mi, Ilian venenon trinkas mia spirito; La terura牡oj de Dio direkti臐is sur min.
5 膱u krias sova臐a azeno sur herbo? 膱u bovo blekas kolere 膲e sia man臐a牡o?
6 膱u oni man臐as sengusta牡on sen salo? 膱u havas guston la albumeno de ovo?
7 Kion ne volis tu艥i mia animo, Tio nun estas abomeninde mia man臐a牡o.
8 Ho, se mia peto plenumi臐us, Kaj se Dio donus al mi tion, kion mi esperas!
9 Ho, se Dio komencus kaj disbatus min, Donus liberecon al Sia mano kaj frakasus min!
10 Tio estus ankora怒 konsolo por mi; Kaj mi 臐ojus, se en la turmento Li ne kompatus, 膱ar mi ne forpu艥is ja la vortojn de la Sanktulo.
11 Kio estas mia forto, ke mi persistu? Kaj kia estas mia fino, ke mi havu paciencon?
12 膱u mia forto estas forto de 艥tonoj? 膱u mia karno estas kupro?
13 Mi havas ja nenian helpon, Kaj savo estas forpu艥ita for de mi.
14 Al malfeli膲ulo decas kompato de amiko, E膲 se li forlasas la timon anta怒 la Plejpotenculo.
15 Miaj fratoj trompas kiel torento, Kiel akvaj fluegoj, kiuj pasas,
16 Kiuj estas malklaraj pro glacio, En kiuj ka艥as sin ne臐o;
17 En la tempo de degelo ili malaperas, En la tempo de varmego ili for艥ovi臐as de sia loko.
18 Ili forklinas la direkton de sia vojo, Iras en la dezerton, kaj malaperas.
19 Ser膲as ilin per sia rigardo la vojoj de Tema, Esperas je ili la karavanoj el 艤eba;
20 Sed ili hontas pro sia fido; Ili aliras, kaj ru臐i臐as de honto.
21 Nun vi nenii臐is; Vi ekvidis terura牡on, kaj ektimis.
22 膱u mi diris:Donu al mi, El via hava牡o donacu pro mi,
23 Savu min el la mano de premanto, A怒 liberigu min el la mano de turmentantoj?
24 Instruu min, kaj mi eksilentos; Komprenigu al mi, per kio mi pekis.
25 Kial vi malla怒das pravajn vortojn? Kaj kion povas instrui la moralinstruanto el vi?
26 膱u vi intencas ripro膲i pro vortoj? Sed paroloj de malesperanto iras al la vento.
27 E膲 orfon vi atakus, Kaj sub via amiko vi fosus.
28 Nun, 膲ar vi komencis, rigardu min; 膱u mi mensogos anta怒 via viza臐o?
29 Rigardu denove, vi ne trovos malpia牡on; Ripetu, vi trovos mian pravecon en la afero.
30 膱u estas peko sur mia lango? 膱u mia palato ne komprenas tion, kio estas malbona?