1 Ποσον αγαπηται ειναι αι σκηναι σου, Κυριε των δυναμεων
2 Επιποθει και μαλιστα λιποθυμει ψυχη μου δια τας αυλας του Κυριου· η καρδια μου και η σαρξ μου αγαλλιωνται δια τον Θεον τον ζωντα.
3 Ναι, το στρουθιον ευρηκε κατοικιαν, και η τρυγων φωλεαν εις εαυτην, οπου θετει τους νεοσσους αυτης, τα θυσιαστηρια σου, Κυριε των δυναμεων, Βασιλευ μου και Θεε μου.
4 Μακαριοι οι κατοικουντες εν τω οικω σου· παντοτε θελουσι σε αινει. Διαψαλμα.
5 Μακαριος ο ανθρωπος, του οποιου η δυναμις ειναι εν σοι· εν τη καρδια των οποιων ειναι αι οδοι σου·
6 οιτινες διαβαινοντες δια της κοιλαδος του κλαυθμωνος καθιστωσιν αυτην πηγην υδατων· και η βροχη ετι γεμιζει τους λακκους.
7 Προβαινουσιν απο δυναμεως εις δυναμιν· εκαστος αυτων φαινεται ενωπιον του Θεου εν Σιων.
8 Κυριε, Θεε των δυναμεων, εισακουσον της προσευχης μου· Ακροασθητι, Θεε του Ιακωβ. Διαψαλμα.
9 Ιδε, Θεε, η ασπις ημων, και επιβλεψον εις το προσωπον του χριστου σου.
10 Διοτι καλητερα ειναι μια ημερα εν ταις αυλαις σου υπερ χιλιαδας· ηθελον προτιμησει να ημαι θυρωρος εν τω οικω του Θεου μου, παρα να κατοικω εν ταις σκηναις της πονηριας.
11 Διοτι ηλιος και ασπις ειναι Κυριος ο Θεος· χαριν και δοξαν θελει δωσει ο Κυριος· δεν θελει στερησει ουδενος αγαθου τους περιπατουντας εν ακακια.
12 Κυριε των δυναμεων, μακαριος ο ανθρωπος ο ελπιζων επι σε.