1 Men høyr no, Job, på talen min, lyd vel på alle mine ord!
2 Sjå eg hev opna mine lippor, og tunga talar i min munn.
3 Frå ærlegt hjarta kjem min tale, rein kunnskap lipporne ber fram.
4 Guds ånd er det som meg hev skapt, og Allvalds ande gjev meg liv.
5 Um du det kann, so gjev meg svar! Væpna deg mot meg, og stig fram!
6 Eg er din likemann for Gud, eg og av leiret forma er.
7 Du tarv ’kje vera rædd for meg, min trykk skal ikkje tyngja deg.
8 Men du hev sagt for øyro mine - eg høyrde ljoden av ditt ord -:
9 «Eg skuldfri er og utan synd, eg flekkfri er og utan skuld;
10 men han fører uvensgrunnar mot meg og held meg for sin fiendsmann;
11 han legg i stokken mine føter og vaktar alle mine vegar.»
12 Men du hev urett, svarar eg; Gud større er enn menneskja.
13 Men kvifor vil du klaga på han: Han aldri svarar i sin sak?
14 På eit vis talar Gud, ja tvo, um enn dei ikkje agtar på det.
15 I draumar og i syn ved natt, når tunge svevnen fell på folk, når dei på lægjet ligg og blundar,
16 då let han øyro upp på folk, og innsiglar åtvaring til deim,
17 for burt frå synd å driva mannen, og rydja ovmod ut or honom
18 og berga sjæli hans frå gravi og livet hans frå spjotodd-daude.
19 Han tuktast og med sjukelægje, med stendig uro inn til beini,
20 hans liv fær mothug imot brød, og sjæli hans mot lostemat.
21 Hans misser holdet, vert usjåleg, og beini morknar, syner ikkje,
22 og sjæli ned mot gravi lutar, hans liv mot daude-englarne.
23 Er det då yver han ein engel, ein millommann, ein utav tusund, som lærer mannen um hans plikt,
24 Han ynkast yver han og segjer: «Frels honom frå i grav å ganga! Eg hev ei løysepening funne.»
25 Hans likam skal av helsa bløma, sin ungdom skal han atter få.
26 Han bed til Gud og nåde fær, so han hans åsyn ser med jubel. Og so fær mannen att si rettferd.
27 Han syng for folk og segjer so: «Eg synda hev og krenkt det rette, men hev ’kje fenge lika for det;
28 mi sjæl frå gravi berga han, med gleda fær eg ljoset sjå.»
29 Og sjå: alt dette gjerer Gud tvo gonger, ja tri gong’ mot mannen,
30 og ber hans sjæl frå gravi burt, so livsens ljos kann lysa for han.
31 So gjev no gaum og høyr meg, Job, ver tagall du, so eg kann tala!
32 Um du hev ord, so gjev meg svar! Tala, eg gjev deg gjerne rett.
33 I anna fall so høyr på meg, teg medan eg deg visdom lærer!»