1 Og Elihu tok til ords og sagde:
2 «Seg, trur du vel at slikt er rett, so du meir rettvis er enn Gud,
3 når djervt du spør: «Kva gagn hev eg, kva løn um eg frå syndi flyr?»
4 På dette vil eg svara deg og likeins venerne med deg.
5 Ditt auga du mot himmelen snu, og sjå på skyerne der uppe!
6 Di synd, kann ho vel skade honom? Lid han, um dine brot er mange?
7 Er du rettvis, kva gjev du honom? Kva fær han då utav di hand?
8 Di synd vedkjem ein mann som deg, di rettferd gjeld eit menneskje.
9 Dei klagar yver urett stor og skrik um hjelp mot valdsmenns arm;
10 men spør ’kje: «Kvar er Gud, min skapar, som let ved natt lovsongar tona,
11 gjev oss meir vit enn dyr på mark og meir forstand enn fugl i luft?»
12 Der ropar dei - han svarar ikkje - um hjelp mot ovmod hjå dei vonde.
13 Gud høyrer ei på tome ord, slikt agtar Allvald ikkje på.
14 Um enn du segjer du ei ser han, han ser han nok saki, bi på honom!
15 Og no, når vreiden hans ei refser, tru han ei kjenner dårskapen?
16 Men Job let upp sin munn til fåfengd, uvitugt talar han so mykje.»