1 Då kann himmelriket liknast med ti brurmøyar som tok lamporne sine og gjekk til møtes med brudgomen.
2 Fem av dei var dårlege og fem vituge.
3 Då dei dårlege tok lamporne sine, tok dei ikkje olje med seg,
4 men dei vituge tok olje med seg i krukkor attåt lamporne sine.
5 Då det no drygde fyrr brudgomen kom, vart dei alle trøytte og sovna.
6 Men midt på natti høyrdest eit rop: No kjem brudgomen! Gakk ut og tak imot honom!
7 Då vakna alle brurmøyarne og stelte lamporne sine.
8 Og dei dårlege sagde til dei vituge: «Lat oss få noko olje hjå dykk! Lamporne våre sloknar.»
9 «Nei,» svara dei vituge, «det rekk ikkje til både åt oss og dykk. De lyt heller ganga til kræmaren og kjøpa dykk noko.»
10 Med dei då var burte og vilde kjøpa, kom brudgomen. Dei som var ferdige, gjekk med honom inn til bryllaupet, og døri vart stengd.
11 Då det leid um eit bil, kom dei hine møyarne og, og sagde: «Herre, herre, lat upp for oss!»
12 Men han svara: «Det segjer eg dykk for sant: Eg kjenner dykk ikkje.»
13 So vak då! For de veit korkje dag eller time.