1 Av David. Herre, til deg lyfter eg mi sjæl.
2 Min Gud, til deg hev eg sett mi lit; lat meg ikkje verta til skammar; lat ikkje mine fiendar gilda seg yver meg!
3 Ja, ingen av deim som ventar på deg, skal verta til skammar; men dei skal verta til skammar, som utan årsak bryt si tru.
4 Herre, lat meg kjenna dine vegar, lær meg dine stigar!
5 Leid meg fram i di sanning og lær meg! for du er Gud, min frelsar, på deg ventar eg all dagen.
6 Herre, kom i hug di miskunn og din nåde! for dei er frå æveleg tid.
7 Kom ikkje i hug min ungdoms synder og mine misgjerningar; kom meg i hug etter di miskunn for din godhug skuld, Herre!
8 Herren er god og rettvis; difor lærer han syndarar vegen.
9 Han leider dei audmjuke i det som rett er, og lærer dei audmjuke sin veg.
10 Alle Herrens stigar er nåde og sanning mot deim som held hans pakt og hans vitnemål.
11 For ditt namn skuld, Herre, forlat meg mi skuld, for ho er stor!
12 Kven er den mann som ottast Herren? Honom lærer han den veg han skal velja.
13 Hans sjæl skal stødt bu i sæla, og hans avkjøme skal erva landet.
14 Herren hev samlag med deim som ottast honom, og si pakt vil han kunngjera deim.
15 Mine augo er stendigt vende til Herren, for han dreg mine føter ut or garnet.
16 Vend deg til meg og ver meg nådig! for eg er einsleg og arm.
17 Min hjarteverk hev dei gjort stor; før meg ut or mine trengslor!
18 Sjå min armodsdom og mi møda, og forlat meg alle mine synder!
19 Sjå mine fiendar, at dei er mange! og dei hatar meg med rettarlaust hat.
20 Vara mi sjæl og frels meg! Lat meg ikkje verta til skammar! for eg flyr til deg.
21 Lat uskyld og trurøkna verja meg, for eg ventar på deg.
22 Å Gud, løys Israel ut or alle sine trengslor!