1 Av Salomo. Gud, gjev kongen dine domar og kongssonen di rettferd!
2 Han skal døma ditt folk med rettferd og dine armingar med rett.
3 Fjelli skal bera fred for folket, og like eins haugarne, ved rettferd.
4 Han skal døma armingarne i folket, han skal frelsa borni åt den fatige og knasa valdsmannen.
5 Dei skal ottast deg so lenge soli skin, og so lenge månen lyser frå ætt til ætt.
6 Han skal koma ned som regn på nyslegen voll, lik ei regnskur som væter jordi.
7 I hans dagar skal den rettferdige bløma, og det skal vera mykje fred, alt til det ingen måne er meir.
8 Og han skal hava herredom frå hav til hav, og frå elvi til endarne av jordi.
9 Dei som bur i øydemarki, skal bøygja seg for honom, og hans fiendar skal slikka mold.
10 Kongarne frå Tarsis og øyarne skal bera fram gåvor, kongarne frå Sjeba og Seba skal koma med skatt.
11 Alle kongar skal fall ned for honom, alle folkeslag skal tena honom.
12 For han skal frelsa den fatige som ropar, og armingen som ingen hjelpar hev.
13 Han skal spara vesalmannen og den fatige, og sjælerne åt dei fatige skal han frelsa.
14 Frå trykk og vald skal han løysa deira sjæl, og dyrt skal blodet deira vera i hans augo.
15 Og han skal liva, og Sjeba-gull skal han gjeva honom, og han skal alltid beda for honom, heile dagen skal han lova honom.
16 Det skal vera ei mengd med korn i landet, på fjelltopparne, grøda skal susa som Libanonskogen, og folk blømer fram i byarne som gras på jordi.
17 Hans namn skal vara i all æva, so lenge soli skin, skal hans namn setja nye renningar, og ved honom skal dei velsigna seg, alle heidningefolk skal prisa honom sæl.
18 Lova vere Gud Herren, Israels Gud, han, den einaste som gjer under!
19 Og lova vere hans herlege namn i all æva! og all jordi verte full av hans æra! Amen, amen!
20 Ende på bønerne av David, son åt Isai.